[عاقل و جاهل كجا يكسان بود؟]

452-

مناسب است با گفته امير مؤمنان على- 7-:

اوَّلُ رَأى العَاقل آخرُ رَأى الجَاهل‌[1].

شرح نهج البلاغة، ج 20، ص 93، ح 356.

و يوسف بن احمد مولوى آن را اشاره بدين حديث مى‌پندارد كه در امالى شيخ طوسى، ص: 530 و مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج 12، ص 112، ح 13664 و جامع صغير، ج 2، ص 97 مى‌توان ديد:

عَنْ أَبي ذَرٍّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّه 6 و سلم»: اْلْكَيِّسُ (منَ النَّاس) مَنْ دَانَ نَفْسَهُ وَ عَملَ لمَا بَعْدَ الْمَوْت وَ الْعَاجزُ مَن اتَّبَعَ نَفْسَهُ هَوَاهَا وَ تَمَنَّى عَلَى اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ الْأَمَانيَ‌

[2].

[1] - رأى عاقل در ابتداى كار همان است كه جاهل در انتهاى كار به آن مى‌رسد

[2] - كسى كه هوشيار است مالك نفسش مى‌شود و براى پس از مرگ به عمل( صالح) مى‌پردازد. اما كسى كه ضعيف و ناتوان است به پيروى از هواهاى نفسانى پرداخته و درخواستش از خداوند رسيدن به آرزوهاى نفسانى است.