[1]

عَن انَسٍ انَّ رَسُولَ اللَّه صَلَّ اللَّهُ عَلَيه وَ سَلَّمَ عَادَ رَجُلًا منَ المُسلمينَ قَد خَفَّ فَصَارَ مثلُ الفَرخ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّه 6 هَل كُنتَ تَدعُو بشَى‌ءٍ او تَسأَلُهُ ايَّاهُ قَالَ نَعَم كُنتُ اقُولُ اللَّهُمَّ مَا كُنتَ مُعَاقبى به فى الآخرَة فَعَجِّلهُ لى فى الدُّنيَا فَقَالَ رَسُولُ اللَّه 6 سُبحَانَ اللَّه لَا تُطيقُهُ أَ و لَا تَستَطيعهُ أَ فَلَا قُلتَ اللَّهُمَّ آتنَا في الدُّنيَا حَسَنَةً وَ فى الآخرَة حَسَنَةً وَ قنَا عَذَابَ النَّار قَالَ فَدَعَا اللَّهَ لَهُ فَشَفَاهُ‌[1].

صحيح مسلم، جلد 8، ص 67 و نيز رجوع كنيد به: تفسير طبرى، طبع مصر، ج 2، ص 169- 168 و حلية الاولياء، ج 2 ص 329 و تفسير ابو الفتوح ج 1، ص 332. [ص 66 قصص مثنوى‌]

[نزد بيماران رَوى يابى مرا]

333-

مأخذ آن روايت ذيل است: [2]

عَن ابى هُرَيرَةَ قَالَ رَسُولُ اللَّه صَلَّى اللَّهُ عَلَيه وَ آله وَ سَلَّمَ انَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ يَومَ القيَامَة يَا ابنَ آدَمَ مَرضتُ فَلَم تَعُدنى قَالَ يَا رَبِّ كَيفَ اعُودُكَ وَ انتَ رَبُّ العَالَمينَ قَالَ أَ مَا عَلمتَ انَّ عَبدى فُلَانَاً مَرضَ فَلَم تَعُدهُ أَ مَا عَلمتَ انَّكَ لَو عُدتَهُ لَوَجَدتَنى عندَهُ‌[2].

صحيح مسلم، ج 8، ص 13 و اين روايت در احياء العلوم بدين طريق آمده كه با روايت مولانا مناسبت بيشتر دارد:

وَ الَيه الاشَارَةُ بقَوله تَعَالَى لمُوسَى عَلَيه السَّلامُ مَرضتُ فَلَم تَعُدنى فَقَالَ يَا رَبِّ كَيفَ ذَلكَ‌

______________________________ [1]

... قَالَ لَهُ الْيَهُوديُّ فَإنَّ عيسَى يَزْعُمُونَ أَنَّهُ قَدْ أَبْرَأَ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بإذْن اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ لَهُ عَليٌّ ع لَقَدْ كَانَ كَذَلكَ وَ مُحَمَّدٌ ص أُعْطيَ مَا هُوَ أَفْضَلُ منْ ذَلكَ أَبْرَأَ ذَا الْعَاهَة منْ عَاهَته فَبَيْنَمَا هُوَ جَالسٌ ص إذْ سَأَلَ عَنْ رَجُلٍ منْ أَصْحَابه فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّه إنَّهُ قَدْ صَارَ منَ الْبَلَاء كَهَيْئَة الْفَرْخ لَا ريشَ عَلَيْه فَأَتَاهُ 6 فَإذَا هُوَ كَهَيْئَة الْفَرْخ منْ شدَّة الْبَلَاء فَقَالَ قَدْ كُنْتَ تَدْعُو في صحَّتكَ دُعَاءً قَالَ نَعَمْ كُنْتُ أَقُولُ يَا رَبِّ أَيُّمَا عُقُوبَةٍ مُعَاقبي بهَا في الْآخرَة فَعَجِّلْهَا لي في الدُّنْيَا فَقَالَ النَّبيُّ 6 أَ لَا قُلْتَ اللَّهُمَّ آتنا في الدُّنْيا حَسَنَةً وَ في الْآخرَة حَسَنَةً وَ قنا عَذابَ النَّار فَقَالَهَا فَكَأَنَّمَا نَشَطَ منْ عقَالٍ وَ قَامَ صَحيحاً وَ خَرَجَ مَعَنَا ....

بحارالأنوار ج 45 ص 10 باب 2 در حديث احتجاج يهودى‌با اميرالمؤمنين 7 آمده است ... يهودى گفت: حضرت عيسى را مى‌پندارند كه كور مادرزاد و شخص مبتلاى به پيسى را با اذن خداى متعال شفا مى‌داد.

على 7 فرمود: بلى اينچنين است و حضرت محمد را خداى متعال بالاتر از اين عطا فرموده است و او مريض‌ها را شفا مى‌داد.

روزى نشسته بود و جوياى حال يكى از يارانش شد گفتند: وى از شدت بيمارى مانند يك جوجه پر كنده لاغر و ضعيف شده است.

رسول خدا 6 به عيادت او آمد و ديد از شدت بلا مانند يك جوجه بى‌بال و پر ناتوان گشته فرمود: آيا تا كنون دعا و درخواستى از خدا براى سلامتى خود كرده‌اى؟

گفت آرى، گفته‌ام خدايا، اگر قرار است مرا در آخرت به كيفر گناهانم برسانى در همين دنيا مجازاتم كن (تا در آخرت آسايش يابم).

پيامبر فرمود: چرا نگفته‌اى اللَّهُمَ‌ آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ «خدايا، در دنيا و آخرت به من نيكى و خير عنايت فرما و از عذاب جهنم، محفوظم دار. [201 سوره بقره‌] آن گاه اين جمله را بيان داشت پس بى‌درنگ از جاى برخاست و صحيح و سالم همراه ما بيرون آمد.

[2]

عَنْ مُوسَى بْن جَعْفَرٍ عَنْ آبَائه : عَن النَّبيِّ 6 قَالَ: يُعَيِّرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَبْداً منْ عبَاده يَوْمَ الْقيَامَة فَيَقُولُ: عَبْدي مَا مَنَعَكَ إذَا مَرضْتُ أَنْ تَعُودَني فَيَقُولُ: سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ أَنْتَ رَبُّ الْعبَاد لَا تَأْلَمُ وَ لَا تَمْرَضُ فَيَقُولُ: مَرضَ أَخُوكَ الْمُؤْمنُ فَلَمْ تَعُدْهُ وَ عزَّتي وَ جَلَالي لَوْ عُدْتَهُ لَوَجَدْتَني عنْدَهُ ثُمَّ لَتَكَفَّلْتُ بحَوَائجكَ فَقَضَيْتُهَا لَكَ وَ ذَلكَ منْ كَرَامَة عَبْديَ الْمُؤْمن وَ أَنَا الرَّحْمَنُ الرَّحيمُ.

وسائل‌الشيعة ج 2 ص 417 باب 10 ح 2518.

امام كاظم 7 از پدرانش از رسول خدا 6 نقل مى‌كند كه فرمود: روز قيامت، خداى- عز و جل- بنده‌اى از بندگانش را خطاب مى‌فرمايد و مى‌گويد: چرا وقتى بيمار شدم به عيادتم نيامدى؟ عرض مى‌كند: خدايا، منزّهى تو، پاكى تو، تو پروردگار عالميان هستى، دردمند و مريض نمى شوى (چگونه عيادتت مى‌كردم).

فرمود: برادر مؤمنت بيمار شده بود و تو به عيادتش نيامدى؟ قسم به عزت و جلالم اگر به عيادت او مى‌آمدى مرا نزد او مى‌يافتى، آنگاه خودم متكفل حاجت‌هايت مى‌شدم و نيازهايت را بر آورده مى‌كردم و اين، به جهت كرامت و بزرگوارى بنده مؤمنم است و من، بخشاينده و مهربانم.

[1] - از انس( بن مالك كه از صحابه پيامبر- ص- بود) روايت شده كه آن حضرت به عيادت يكى از مسلمانان رفت. وى از شدت بيمارى مانند يك جوجه لاغر و ضعيف شده بود. رسول خدا6 به او فرمود آيا تا كنون دعا و درخواستى از خدا كرده‌اى؟ گفت آرى، گفته‌ام خدايا، اگر قرار است مرا در آخرت به كيفر گناهانم برسانى در همين دنيا مجازاتم كن( تا در آخرت آسايش يابم).

پيامبر فرمود سبحان اللّه! تو نه طاقت تحمل كيفر را دارى و نه توانايى دفع آن را.

آيا تا كنون نگفته‌اى« خدايا، در دنيا و آخرت به من نيكى و خير عنايت فرما و از عذاب جهنم، محفوظم دار.[ 201 سوره بقره‌] آن گاه برايش از خداوند درخواست شفا كرد و خداوند شفايش داد.

[2] - روز قيامت خداى- عز و جل- خطاب به آدمى مى‌فرمايد چرا وقتى بيمار شدم به عيادتم نيامدى؟ عرض مى‌كند خدايا، تو پروردگار عالميان هستى چگونه عيادتت مى‌كردم. فرمود مگر نمى‌دانستى كه فلانى بنده من است و بيمار شده، چرا به عيادتش نيامدى؟ اگر به عيادت او مى‌آمدى مرا نزد او مى‌يافتى.