«امّا بعد يابن حنيف فقد بلغنى انّ رجلا من فتية اهل البصرة دعاك الى مأدبة فاسرعت اليها...» نامه 45، 416 مشروح مطلب در «حنف» خواهد آمد.

بصص

تابانى و روشنى:

«البصيص: البريق و اللمعان»

اين لفظ فقط يكبار در «نهج» آمده است آنجا كه در وصف طاووس فرموده: «و قلّ صبغ الّا و قد اخذ منه بقسط و علاوه بكثرة صقاله و بريقه و بصيص ديباجه و رونقه» خ 165، 238، و كم رنگى است مگر آنكه طاووس بهره‌اى از آن دارد، و با زيادى تابش و لمعان و براقى ظاهرش و زيبائى‌اش، بر رنگها برترى يافته است.

بض

بضّ و بضوض: سيلان آب به تدريج.

«بضّ الماء سال قليلا قليلا»

بضاضة و بضوضة نازك شدن پوست توام با چاقى،:

«بضّ الرجل: كان رقيق الجلد ناعما فى سمن»

اين كلمه فقط دو بار در كلام آنحضرت ديده مى‌شود، در رابطه با موعظه و بى‌وفائى دنيا فرموده: «فهل ينتظر اهل بضاضة الشبّاب الّا حوانى الهرم...» خ 83، 110، آيا اهل شادابى جوانى جز وقتهاى پيرى را انتظار دارد و در رابطه با مردن و پوسيدن فرمايد: «و قد غودر فى محلّة الاموات... و صارت الاجساد شحبة بعد بضّتها و العظام نخرة بعد قوّتها» خ 83، 111 بدنها بعد از طراوت و پرگوشت شدن هلاك گرديدند، و استخوانها بعد از نيرومندى پوسيده شدند.

بضع

بضعه (با فتح اوّل و گاهى با كسر اوّل) قطعه و تكّه گوشت

«فلان بضعة من فلان

اين لفظ فقط سه بار در سخن امام 7 ديده مى‌شود يكى در آنجا كه يك نفر شروع به سخن كرد ولى عاجز ماند حضرت فرمود: «الا و إنّ اللسّان بضعة من الانسان فلا يسعده القول إذا امتنع و لا يمهله النّطق إذا التّسع و انا لامراء الكلام...» خ 233، 354 بدانيد: زبان تكه‌اى است از انسان، چون ذهن از معانى امتناع كند زبان به سخن يارى ندهد و چون ذهن با معانى وسعت يابد نطق به زبان مهلت ندهد (معانى مرتب از ذهن به زبان مى‌ريزد) ما اهل بيت اميران سخن هستيم. و نيز در رابطه با قلب انسان فرموده: «لقد علّق بنياط هذا الانسان بضعة هى اعجب ما فيه و ذلك القلب...» حكمت 108، از رگهاى انسان تكه گوشتى آويخته كه‌