جماعت ، بحدی رسیده‌اند که اغلب ناس به نام زبده‌ی انام نیستند تا به مقدار فضیلت او چه رسند.

ولادت با سعادتش درکربلای معلي اتفاق افتاده و در خدمت جدّ بزرگوار، علوم شرعیه را استفاده نموده و در عصر آن مرحوم، مرجع انام در اخذ فتاوی شد. واجازه مبسوط به ایشان دادند، و مردم را به رجوع و استفتاء از خدمتش حکم فرمودند.

بعد از آنکه والدش به رحمت ایزدی پیوست، علماء و مؤمنین از خدمتش خواهش نمودند که در مقام آن جنّت مکان به نماز جماعت مشغول شوند و بعد از الحاح بسیار چند روزی مشغول شده وخلق بسیار حاضر می‌شدند.

بعد از دو ماه موقوف فرمودند و می‌گفتند امامت مقامی است عظیم و تحمل آن بر من مشکل است.

الله اکبر! چقدر تفاوت است فیما بین اخلاق و طباع ! با آن زهد و ورع و تقوی کناره گرفت.

مجملاً آن عالی جناب در قضیه وهابی چون سایر مقدّسین از راه اضطرار به سمت ایران مهاجرت نموده، و چند مدت در بلاد کرمانشاهان توقف فرمودند. حُکام و اعیان نهایت ارادت و اخلاص به خدمتش داشتند.

سپس برای زیارت امام هشتم علیه السلام به سمت همدان تشریف برد. علما و اهالی آنجا نیز مقدمش را غنیمت شمرده، التماس توقف نمودند.

بعد از چندی عبدالعلی و والده‌اش و بقیه عیال را به آن بلده فرستاد وخود به اتفاق زوجه‌ی ممتوعه به سمت اصفهان تشریف برد. حکام و علمای ذوی العزّ والاحترام نهایت اعزاز و احترام و مهمان داری را معمول داشتند. چندی توقف فرمود و به سمت مشهد مقدس رضوی روانه شد و مسموع می‌شود که در این اوقات در یزد تشریف دارند.

مولوی محمد علی کشمیری در نجوم السماء ،ترجمه‌ی آن جناب را از مرآت الاحوال نقل کرده و در آغاز آن می‌نویسد: