کرمانشاه يکي از مراکز استقرار لشکريان در تهاجمات نظامي ايران عليه دولت عثماني بود، قلاع نظامي در اين ولايت بنا شد و حکام محلي که رؤساي ايلات کلهر و زنگنه بودند و خوانين و امراي حدود به شمار مي‌رفتند، در اين منطقه نفوذ داشتند و از سوي پادشاهان مرکزي ايران تأييد مي‌شدند، اما عمدتاً در مقابله با لشکرکشي‌هاي دولت عثماني، واليان کردستان و لرستان بنا به دستور دولت مرکزي مأمور دفع دشمن در اين منطقه مي‌شدند.

از اين زمان به بعد، کرمانشاه مورد توجه دولت صفويه واقع شد و به صورت يک شهر نظامي وتجاري اهميت پيدا کرد؛ به طوري که ابنيه، عمارات، پل‌ها وکاروانسراهايي در منطقه ساخته شد وکرمانشاه به عنوان راه زيارتي به عتبات مورد توجه واقع شد.

شایان ذکر است قدرت‌گيري شيخ علي خان زنگنه[1] و ترقي قابل ملاحظه‌ي وي ، تا مقام وزارت پادشاه ايران، در ترقي و آباداني کرمانشاه نيز تأثير گذاشت.

شيخ علي خان، خدمات عام المنفعه‌اي در اين منطقه انجام داد، اما ضعف و سقوط دولت صفويه و سقوط پايتخت آن به دست افغان‌ها، باعث تسلط کوتاه مدت و تعدي دولت عثماني و اشغال نظامي اين مناطق شد؛ به طوري که اشرف افغان، فاتح اصفهان، مجبور شد اين مناطق را به دولت عثماني وا گذارد، اما قدرت گيري نادر افشار باعث باز پس گيري کرمانشاه و نواحي غربي و منازعات طولاني وي با عثماني‌ها شد.

لذا کرمانشاه در اين منازعات و نيز منازعات بعدي ناشي از کشته‌شدن نادرشاه ـ که ميان اُمراي لر، کرد و فارس رخ داد ـ لطمات و خسارات بسيار ديد، و تا آغاز دوره‌ ي قاجار و اعزام محمدعلي ميرزا دولتشاه فرزند فتحعلي

[1]. شیخ علی خان زنگنه فرزند علی بالی بیگ زنگنه، از ایل کُرد زبان زنگنه، در سال 1020 ق متولد شد ( خاتون آبادی، عبدالحسین، وقایع السنین و الاعوام، ص530 .( درباره محل تولد و چگونگی تربیت و سپری شدن طفولیت او اطلاعی در دست نیست.

اولین گزارش در شرح حال وی پس از تولد، مربوط به تاریخ انتصاب وی به مقام امیرآخورباشی جلو است.

شیخ علی خان در رمضان 1047 ق به جای برادرش شاهرخ سلطان که به مقام امارت ایل زنگنه ارتقا یافته بود، به مقام امیر آخور باشی جلو رسید (حسینی استرآبادی، سید حسن بن مرتضی، از شیخ صفی تا شاه صفی، ص257).