مريم به هارون را از سدّى نقل كرده‌اند.[1] البته اين منافات ندارد كه مريم از جهت پدر، منتسب به داود بوده باشد كه از فرزندان يهودا بود.[2] زيرا در مقام سرزنش، معمولًا از ميان پدر يا مادر، برترين آن دو را به رخ مى‌كشند.

احتمال ديگرى نيز مى‌رود كه مريم را به جهت قداست و آبرويى كه در ميان قوم خود داشت به مريم خواهر هارون و موسى تشبيه كرده باشند كه او نيز به همين عنوان معروف بود و او را مانند برادرش هارون پيامبر مى‌خواندند[3] و از موسى ده سال بزرگ‌تر بود، و همو بود كه مادرش وقتى صندوق حامل موسى را به نيل افكند مأموريت داد كه موسى را تعقيب كند.

بنابراين معناى خطاب آنان اين است: تو كه همانند مريم صدّيق خواهر موسى و هارون هستى، پس شايسته بود كه اين شأن و منزلت را پاس مى‌داشتى ...[4]

دختر عمران‌

تورات از پدر مريم سخنى ندارد جز اين مقدار كه وى از سبط يهودا و نسل داود بوده، و چه بسا كه نام او عمران (عمرام) بوده باشد، چرا كه اين اسم در ميان بنى اسرائيل رايج بود؛ و در ميان جماعت عزرا نيز كسى بدين نام وجود داشت‌[5] و انتساب ياد شده را نيز كسى تاكنون انكار نكرده كه خود نشان از صحت آن دارد.

بنابراين عجب نيست كه قرآن سخنى آورده باشد كه در كتابهاى كهن نيامده و اهل اديان عصر نزول آن را نشناخته باشند. چنان كه گفتيم قرآن از ميراث انبيا و صدّيقان گزيده آن را با زبانى اعجاب‌انگيزتر و بيانى هوش رباتر عرضه مى‌دارد و لذا درباره قصه‌هاى مريم صديق فرمود: «ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ»[6] اين از خبرهاى غيب است كه بر تو وحى مى‌كنيم.

چرا كه داستان مريم در كتب پيشينيان درهم و دگرگون آمده، اما در قرآن پاكيزه و پيراسته عرضه شده است.

[1] . مجمع البيان، 6/ 512.

[2] . قاموس كتاب مقدس، ص 794- 795.

[3] . ر. ك: سفر خروج، 15/ 20.

[4] . ر. ك: تفسير نمونه، 13/ 51.

[5] . ر. ك: كتاب عزرا، 10/ 34.

[6] . آل عمران/ 44.