رَسُولِ اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم وخَدِيجَةَ وأَنَا ثَالِثُهُمَا- أَرَى نُورَ الْوَحْيِ والرِّسَالَةِ وأَشُمُّ رِيحَ النُّبُوَّةِ"

: [رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم‌] هر سال در حراء خلوت مى‌گزيد، من او را مى‌ديدم و جز من كسى وى را نمى‌ديد. آن هنگام جز خانه‌اى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و خديجه در آن بود، در هيچ خانه‌اى مسلمانى را نيافته بود، من سوّمين آنان بودم. روشنايى وحى و پيامبرى را مى‌ديدم و بوى نبوّت را استشمام مي‌كردم. (سيدرضي، 1378 ه-. ش، صص 300- 301)

______________________________
(17) در ردّ اين سخن كافى است كه روايت امام على عليه السلام در نهج البلاغه را مرور كنيم:

"" ولَقَدْ قَرَنَ اللَّه بِه صلى الله عليه و آله و سلم- مِنْ لَدُنْ أَنْ كَانَ فَطِيماً أَعْظَمَ مَلَكٍ مِنْ مَلَائِكَتِه- يَسْلُكُ بِه طَرِيقَ الْمَكَارِمِ- ومَحَاسِنَ أَخْلَاقِ الْعَالَمِ لَيْلَه ونَهَارَه ..."

: هنگامى كه از شير گرفته شد، خدا بزرگ‌ترين فرشته از فرشتگانش را شب و روز همنشين او فرمود تا راه‌هاى بزرگوارى را پيمود و خوي‌هاى نيكوى جهان را فراهم نمود. (سيد رضى، همان، ص 300) در بند هشتم، نشان داده شد كه مطابق با نظر صحيح، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم از ابتداى كودكى مقام نبوت داشته و حتى در لحظه‌اى از زندگى مبارك خود، جانب شرك را برنگرفته‌اند.