الف- نظم كلمات قرآن به شكل جمله و تركيب‌هاى كلامى در ضمن آيات در زمان رسول الله صورت گرفته است؛

ب- جمع‌آورى آيات قرآن در چارچوب سوره‌هاى كوچك يا بزرگ نيز در زمان رسول الله محقق شده است؛

ج- ترتيب سوره‌ها در يك مجلد كه به شكل مصحفى كامل پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم انجام گرفته است، نظر راويان اخبار و محققانى است كه درباره علوم قرآن از صدر اوّل تا امروز بحث و تحقيق كرده‌اند و تقريباً تمام نويسندگان و محققان سيره و تاريخ نسبت به آن متفقند. (معرفت، پيشين، ج 1، ص 283)

3- رهيافت زبان‌شناختى‌

در رهيافت زبان شناختى به مسأله جمع قرآن مرجع و منبع مورد مراجعه زبان‌شناسى متن قرآن است. رهيافت زبان‌شناختى يك رهيافت برون‌دينى است، زيرا صاحبان اين رهيافت براى تحقيق و پژوهش در مسأله‌ى جمع قرآن به جاى رجوع به متون دينى (كتاب و سنت) براى يافتن راه حلّى براى مسأله جمع قرآن، نگاه زبان‌شناسانه به خود متن قرآن دارند. در اواخر قرن بيستم جان ونزبرو رهيافت زبان شناختى را براى بررسى متون كهن اسلامى مانند قرآن، تفاسير و جوامع حديثى پايه‌ريزى كرد. هرچند تحليل‌هاى زبان‌شناختى از متن قرآن بى‌سابقه نيستند، اما كار وى به لحاظ دقّت، نكته سنجى و بررسى همه جانبه متن قرآن و تحليل زبان‌شناختى براى تاريخ‌گذارى جمع قرآن ممتاز است.

ونزبرو در قالب اين رهيافت با ابزار تحليل ادبى، در صدد تاريخ گذارى منابع اسلامى كهن، از جمله تاريخ‌گذارى متن قرآن بر مى‌آيد. تاريخ‌گذارى متن قرآن همان تاريخ‌گذارى جمع قرآن و به عبارتى مشخص كردن زمان گردآورى قرآن است. تحليل ادبى عبارت از «نقد شكل، نقد بازنگارى‌ها و تغييرات تدريجى متون و نقد ادبى است، يعنى همان شيوه‌هايى كه در مطالعات عهدين به كار گرفته شده است.»(Berg ، 1997،p .7) ونزبرو در تجزيه و تحليل خود درباره كتاب آسمانى مسلمانان روش‌هاى خاص متعددى (مانند تحليل صورت و تحليل قالب شفاهى) را به كار مى‌گيرد كه اولًا و بالذات در حوزه‌هاى خارج از سلام- و اساساً در مورد تورات و انجيل- مطرح و پياده شده‌اند.(Rippin ، 1985،p .161) دو پيش فرض اساسى رهيافت زبان‌شناختى ونزبرو براى تاريخ‌گذارى جمع قرآن بدين قرارند: