تفسير اين آيه آمده است كه نصاراى آل نجران به برخى از آيات قرآن كه براى حضرت عيسى عليه السلام حالات فوق بشرى قايل بود و او را روح خداوند مى‌شمرد، به درستى اعتقاد خود تمسك مى‌كردند و بر مسلمانان خرده مى‌گرفتند (طبرسى، بى تا ج 2 جزء 3، ص 16) و به آيات ديگر توجه نمى‌كردند. در حالى كه در قرآن با همه تفاوت و ارزشى كه براى حضرت عيسى عليه السلام قايل است به صراحت آن حضرت را در آيات ديگر مخلوق و عبد خداوند مى‌داند و نه فرزند خدا.

7. صرف نظر از همه جواب‌هاى پيشين، اين اخبار با يك سلسله روايات ديگر كه تعدادشان بسيار بيشتر و دلالتشان قوى‌تر است، معارض هستند. اين اخبار عبارتند از:

الف) رواياتى كه بر تمسك به قرآن و علم به آن، دستور داده است؛

ب) روايات متواترى كه معيار قبول اخبار متعارض، بلكه مطلق اخبار را به عرضه آن‌ها بر كتاب دانسته است و آنچه مخالف با قرآن است، كنار گذاشته شود. اين روايات صريح در حجيت ظواهر كتاب است؛

ج) رواياتى كه در باب‌هاى مختلف معاملات، شروط مخالف كتاب را مردود و باطل دانسته است كه لازمه آن فهم پذير بودن آيات قرآن است؛

د) رواياتى كه بر جواز تمسك به كتاب دلالت دارد، برخى از اين روايات، دلالتشان قولى و برخى فعلى و برخى تقريرى است. (انصارى، 1422 ق، ج 1، ص 145) شيخ انصارى 13 روايت از اين روايات را نقل كرده است. (همان، ص 149- 145 براى اطلاعات بيشتر ر. ك: وحيد بهبهانى، 1415 ق، ص 284؛ ميرزاى قمى، 1378 ق، ج 1، ص 398؛ آخوند خراسانى، بى‌تا ص 49) برخى از اين روايات در بررسى ديدگاه موافقان حجيت ظواهر خواهد آمد. از مجموع اين روايات چنين فهميده مى‌شود كه ظواهر قرآن مانند ظواهر كلمات ديگر، استقلالًا در مقام افاده هستند و حجيت دارد.

با توجه به اين دو دسته رواياتى كه مورد استناد اخباريين و اصوليين قرار گرفت، اگر بتوان ميان آن‌ها جمع نمود و همان‌طور كه بيان شد، دسته اول را بر تفسير به رأى و حمل كلام بر خلاف ظاهر و بدون بررسى قرائن، حمل كرد و دسته دوم را به تفسير به ظاهر و فهم عرفى و بررسى همه‌جانبه قرائن، حمل نمود، هيچ‌گونه تعارضى بين اين دو دسته روايات نخواهد بود. اما اگر اين جمع پذيرفته نشود، نوبت به مرجحات مى‌رسد و چون روايات دسته دوم، هم از