زندگى‌نامه‌

تولد

آيت‌الله شيخ محمدهادى معرفت، (1309- 1385 ه-. ش)، در كربلا ديده به جهان گشود. پدرش شيخ على، فرزند ميرزا محمد على، از نوادگان شيخ عبدالعالى ميسى اصفهانى بود كه پدرانش تا سه قرن، همگى از سلسله جليل روحانيت بودند. شيخ على در سال 1290 ه. ش، همراه والدين و ديگر اعضاى خانواده، از سده اصفهان به كربلاى معلِى مهاجرت كرد و در آن‌جا به عنوان خطيب و عالم، مورد احترام مردم كربلا قرار گرفت.

اساتيد آيت‌الله معرفت‌

ايشان در سال‌هاى اوليه تحصيل محضر اساتيدى مانند: پدرش، حاج شيخ اكبرنائينى، سيد سعيد تنكابنى، شيخ محمد حسين مازندرانى، سيد مرتضى قزوينى و سيد محمد شيرازى را درك كرد. مبادى فلسفه و دوره‌هاى فقه و اصول را تا سطوح عاليه در كربلا، از محضر پدر و نيز بزرگانى همچون: شيخ يوسف بيارجمندى خراسانى (از شاگردان مرحوم نائينى)، شيخ محمد كلباسى، شيخ محمد حسين مازندرانى، شيخ محمدرضا جرقويى اصفهانى (جامع‌معقول و منقول و شاگرد با واسطه شيخ هادى تهرانى) آموخت. آيت‌الله معرفت بعد از فوت پدر در سال 1340 ه. ش، به نجف مهاجرت كرد و از محضر بزرگان فقه و اصول: سيد محسن حكيم، سيد ابوالقاسم خويى، ميرزا باقر زنجانى، شيخ حسين حلّى، سيد على فانى اصفهانى و در اواخر اقامت در نجف، از امام خمينى بهره‌هاى فراوان برد. وى و جمعى از فضلاى مشهور در نجف اشرف، ماهنامه‌اى به نام «أجوبه المسائل الدينيه» راه‌اندازى كردند كه ساليان متمادى به پاسخگويى به سؤالات دينى مردم، به ويژه دانشگاهيان عراق پرداختند. بعدها برخى از اين پاسخ‌ها به صورت مستقل نيز چاپ و منتشر شد. از جمله اين مقالات كه به زبان فارسى ترجمه شد، مى‌توان به: حقوق زن در اسلام، ترجمه قرآن: امكان وضرورت، دو فرقه شيخيه: اسكويى و كريمخانى، اهميت نماز و تأثير آن در صيانت فردى و اجتماعى اشاره كرد.