ابو على جبّايى (متوفاى 235 ه. ق) كه قول تحريف را به شيعه اماميه نسبت داده بياوريم، آن‌جا كه مى‌گويد: «همه نيش و سرزنشها كه روانه قائلان به تغيير و تبديل قرآن ساختى متوجه عثمان مى‌شود چرا كه- به اجماع مسلمانان- عثمان همه مردم را به اين مصحف شريف فراخواند و مصحفهاى ديگر را تحريف شده اعلام كرد و همه را سوزاند، پس اگر عثمان اعتراف نداشت كه قرآن از ناحيه صحابه دچار تبديل و دگرگونى شده، مصحف تحريف‌شده‌اى نبود بلكه همه مساوى بودند [و نيازى به سوزاندن نداشت‌].

با اين حساب، چه كسانى مدّعى اختلاف و دگرگونى قرآنند؟ پيداست شما و گذشتگانتان نه شيعيان كه شما آنان را رافضى مى‌ناميد، زيرا در مذهب ما معلوم و مسلم مى‌باشد كه قرآن كتابى يگانه است كه از سوى خداى يكتا نازل شده، همان‌طور كه بزرگ پيشواى ما حضرت جعفر بن محمّد، امام صادق عليه السّلام فرموده است.

و بايد به او گفت: تو در تفسير خود ادّعا مى‌كنى كه «بسم اللّه الرّحمن الرّحيم» جزو قرآن نيست و آن را آيه‌اى از قرآن نمى‌دانى. بنابراين- به پندار شما- 113 آيه در قرآن زيادى بوده و جزء قرآن نيست و خيال مى‌كنيد عثمان براى جداسازى سوره‌ها از هم در آغاز هر سوره «بسم الله» را ثبت كرد.

اكنون اى ابو على! آيا اين سخنان اعتراف به اين مطلب نيست كه خود شما كلماتى به قرآن افزوده‌ايد كه جزو قرآن و آيات آن نبوده است؟»[1]

*** به‌هرحال آنها مردمى بودند كه درگذشتند و خوب و بد گفتار و رفتارشان مربوط به خودشان مى‌شود. چه شده است كه در عصر حاضر مردمى متمدّن، بى‌پروا و كوركورانه از آنان پيروى كرده در نتيجه، يك امت اسلامى بزرگ و

[1] . سعد السعود، صص 144- 145.