امام عليه السّلام پاسخ دادند: «نماز هم بر پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله نازل شد و تعداد ركعتهاى نماز- كه سه‌گانه يا چهارگانه است- در قرآن نيامده تا اين‌كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله براى آنها تفسير كرد [كه چند ركعت بخوانند] و همين‌طور است احكام ديگر ...»[1]

امام عليه السّلام با اين بيان ثابت مى‌كند كه نام حضرت على و ديگر امامان عليهم السّلام در قرآن نبوده است، هرچند مقصود اصلى از عمومات فراوانى در قرآن، آنانند.

آرى! آيات بسيارى از قرآن‌[2]، مقام والاى اهل بيت عليهم السّلام را مورد توجه قرار مى‌دهد كه قرائن و نشانه‌هاى همراه آيات نيز بدان گواهى مى‌دهد و خود پيامبر صلّى اللّه عليه و آله هم- در جاهاى متعددى- نظر همگان را به آن جلب كرده كه از «حديث يوم الانذار» شروع شده و به حديث «غدير» پايان مى‌يابد.

3. روايات متعدّدى بدين مضمون وارد شده كه هنگام ظهور حضرت حجّت، امام منتظر (عج) خيمه‌هايى بيرون شهر كوفه برپا مى‌شود كه در آن به مردم قرآن ياد مى‌دهند و آن قرآن با قرآن موجود تفاوت دارد، اما تفاوت آن فقط در تأليف و ترتيب‌[3] آن است نه در چيز ديگر.

«شيخ مفيد» از «جابر» نقل مى‌كند كه امام باقر عليه السّلام فرمودند: «هرگاه قائم آل محمد صلّى اللّه عليه و آله قيام كند خيمه‌هايى برپا مى‌دارد و قرآن را همان‌طور كه خداوند- عزّ و جل- نازل فرموده به مردم ياد مى‌دهد. پس براى كسانى كه قرآن را به ترتيب كنونى حفظ كرده‌اند بسيار دشوار خواهد بود، چون با تأليف آن قرآن، متفاوت است.»[4]

پيش از اين نيز در توصيف «مصحف على عليه السّلام» گفتيم كه آن مصحف، بهترين‌

[1] . كافى، ج 1، ص 286، شماره 1.

[2] . تعداد زيادى از اين آيات را« حاكم حسكانى» در كتاب« شواهد التنزيل» گردآورى نموده است.

[3] . منظور از تأليف، جاى قرار گرفتن سوره‌ها و احيانا آيه‌هاست. م.

[4] . مفيد، ارشاد، ص 365؛ بحار الانوار، ج 52، ص 339، شماره 85 و ص 364 شماره‌هاى 139، 140 و 141.