درهم شكسته به حريمش وارد شود و باطلى كه ممكن است از بيرون به سراغ آن بيايد همان دست‌درازى تحريف‌گران است. اما «دربر داشتن احكام ضد و نقيض و اخبار ناهماهنگ» باطلى است كه از درون سربر مى‌آورد و خداوند آن را نيز از حريم قرآن دور ساخته مى‌فرمايد: «وَ لَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلافاً كَثِيراً؛[1] اگر [قرآن‌] از سوى غير خدا بود اختلاف فراوانى در آن مى‌يافتند.»

از اين‌جاست كه همه مفسران مى‌گويند: آيه «نفى باطل» يكى از صريحترين آياتى است كه بر نفى احتمال تحريف قرآن دلالت دارد، پس دست هيچ تحريفگرى بدان نمى‌رسد.

6. قرآن معيار سنجش روايات‌

يكى ديگر از دلايلى كه شبهه تحريف را مردود مى‌سازد، مسأله عرضه داشتن احاديث بر كتاب خداست كه هرچه موافق كتاب بود راست و آن‌چه مخالف بود دروغ است.

امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: «نشانگر هر حقّى، حقيقتى است و نشانگر هر سخن راست و درستى، نورى. پس آن‌چه موافق كتاب خداست بگيريد و آن‌چه با كتاب خدا مخالف است رها كنيد.»[2]

اين امر با احتمال تحريف در كتاب خدا، هيچ‌گونه سازگارى ندارد كه باتوجه به دو جهت، مسأله به خوبى روشن مى‌شود:

الف) چيزى‌كه اشياى ديگر را با آن مى‌سنجند بايد خودش امرى قطعى و مسلم باشد، چون معيار سنجش و امتيازبخش بين حق و باطل است و معنا ندارد

[1] . نساء( 4) آيه 82.

[2] . كافى، ج 1، ص 9: إنّ على كلّ حقّ حقيقة و على كلّ صواب نورا، فما وافق كتاب اللّه فخذوه و ما خالف كتاب اللّه فدعوه.