تو قرائت كنم، پس قرائت كرد: «لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا. وَ ما تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ*/ انّ الدّين عند اللّه الحنيفيّة غير المشركة و لا اليهوديّة و لا النّصرانيّة. و من يفعل خيرا فلن يكفره/ وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ ...»[1]

«شعبه» راوى حديث مى‌گويد: پس آيات ديگرى تلاوت نمود و به دنبال آن قرائت كرد: «لو انّ لابن آدم واديين من مال لسأل واديا ثالثا و لا يملأ جوف ابن آدم الّا التّراب‌[2] سپس بقيه سوره را خواند.

به سند ديگرى مى‌گويد: پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در ضمن آن خواند:/ و لو انّ بن آدم سأل واديا من مال فاعطيه لسأل ثانيا فاعطيه لسأل ثالثا و لا يملأ جوف بن آدم الّا التّراب.

و يتوب اللّه على من تاب و انّ ذلك الدّين القيّم عند اللّه الحنيفيّة غير المشركة و لا اليهوديّة و لا النّصرانيّة و من يفعل خيرا فلن يكفره/.[3]

به اعتقاد ما، اين خبر را به دروغ بر ابى بن كعب بسته‌اند، زيرا اگر واقعيت همان‌طور بود كه در اين روايت مطرح شده در مصحف وى يافت مى‌شد، چرا كه ابىّ [داراى شخصيتى بارز و ممتاز بود و] در هيأت توحيد مصاحف- در زمان عثمان- مسؤوليت املاى قرآن را به عهده داشت.[4]

خيلى عجيب است كه مسأله «پر نشدن شكم بنى آدم جز با خاك» را به شكلها

[1] .« ... اهل كتاب اختلاف نكردند مگر بعد از آن‌كه دليل روشنى براى آنان آمده/ همانا دين نزد خدا حنيف و آسان است نه شرك، نه يهوديت و نه نصرانيت. و هركس كار نيكى انجام دهد مورد كفران قرار نمى‌گيرد/ و به آنها دستورى داده نشده بود جز اين‌كه خدا را بپرستند ...»

[2] . احمد بن حنبل، مسند، ج 5، ص 132:« اگر فرزند آدم دو وادى مال داشت حتما وادى سوّمى درخواست مى‌كرد. و شكم فرزند آدم را جز خاك پر نمى‌كند».

[3] . همان، ص 131:/ اگر فرزند آدم يك وادى مال بخواهد پس به او بدهم وادى دومى درخواست مى‌كند و هرگاه آن را نيز بدهم وادى سوّمى تقاضا خواهد كرد و شكم فرزند آدم را جز خاك پر نخواهد كرد. و هركس توبه كند خداوند توبه‌اش را مى‌پذيرد. و اين دين استوار نزد خداوند حنيفيّه و آسان است نه شرك‌آلود، نه يهوديت و نه نصرانيت و هركس كار خوبى انجام دهد درباره آن ناسپاسى نمى‌شود/.

[4] . ر. ك: التمهيد، ج 1، ص 339.