شايد بپرسيد، پس چرا قرآن با صراحت مى‌گويد: تورات نزد آنان مى‌باشد و در آن حكم خداوند است‌[1]؟

و چرا آنان را ترغيب مى‌كند كه به محتواى آن دو كتاب عمل كنند و تعليمات و احكام آن را بر پا دارند[2]؟ اگر- دست‌كم- تورات و انجيل تا آن زمان موجود نبود اين تصريح و ترغيب مناسبت نداشت.

اما از اين مسأله نبايد غفلت بورزيم كه قرآن با آنان در نامگذارى اين كتابها- به تورات و انجيل- همراهى كرده است.

خداوند متعال مى‌فرمايد: «قُلْ فَأْتُوا بِالتَّوْراةِ فَاتْلُوها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ؛[3] بگو:

تورات را بياوريد و آن را تلاوت كنيد اگر راستگويانيد.» يعنى آنچه را تورات مى‌ناميد بياوريد چرا كه در آن- به گمان شما- حلال و حرامهايى كه براى بنى اسرائيل بود، آمده است.

و مى‌فرمايد: «وَ عِنْدَهُمُ التَّوْراةُ فِيها حُكْمُ اللَّهِ؛[4] نزد آنان تورات مى‌باشد و در آن حكم خداست.» يعنى در اين كتاب حاضر نيز بخش مهمى از احكام خدا وجود دارد كه اگر به آن عمل كنيد براى شما بهتر است، ولى شما همان را هم به كار نمى‌بنديد «تَجْعَلُونَهُ قَراطِيسَ تُبْدُونَها وَ تُخْفُونَ كَثِيراً؛[5] آن را به صورت كاغذهايى پراكنده قرار مى‌دهيد، بخشى را آشكار و قسمت زيادى را پنهان مى‌داريد.»

ولى به‌هرحال اكنون اسلام آمده است تا آنچه را پنهان مى‌داشتيد آشكار سازد:

«يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيراً مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتابِ؛[6] اى اهل كتاب! پيامبر ما به سراغ شما آمد و بسيارى از حقايق كتاب را- كه‌

[1] . مائده( 5) آيه 34.

[2] . آل عمران( 3) آيه 93 و مائده( 5) آيه 66 و 68.

[3] . آل عمران( 3) آيه 93.

[4] . مائده( 5) آيه 43.

[5] . انعام( 6) آيه 91.

[6] . مائده( 5) آيه 15.