سِيرُوا فِيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنِينَ»[1].

سدسازى در سرزمين يمن رواج دارد و يمنى‌ها در عرض درّه‌ها، ديوارهايى ضخيم برپا مى‌سازند تا مانع از هدر رفتن سيلاب‌ها شوند. آنان آب‌ها را انباشته كرده، سطح آن را بالا مى‌آورند تا بتوانند زمين‌هاى مرتفع را آبيارى كنند؛ كارى كه امروزه در ساخت آب بندها و آبگيرها انجام مى‌شود. رودها و آب‌هاى جارىِ اندك در يمن و به طور كلى در جزيرة العرب و نيز تمايل اهالى آن جا به كشاورزى، اهل سبأ را به سدسازى واداشته است. هرجا درّه‌اى وجود دارد كه مى‌توان از دو طرف آن استفاده كرد، آنان جلو آن را مسدود كرده، آب‌هايش را جمع‌آورى مى‌كنند، از اين رو به مقدار درّه‌هاى سيل خيز، سدها فزونى يافته است؛ به گونه‌اى كه بيش از صدها سد ساخته شده است.

همدانى درباره «يحصب العلوّ»، يكى از استان‌هاى يمن، ياد مى‌كند كه به تنهايى هشتاد سد داشته كه هركدام به نام خاصى ناميده مى‌شده است.

شاعر يمنى به اين مسئله، چنين اشاره كرده است:

مشهورترين سد يمن، «عرم» يا همان سد معروف مأرب است. اين سد بزرگ‌ترين و پرآوازه‌ترين سد كشورهاى عربى است و در اخبار و اشعار عرب براى‌

[1] . سبأ، 15 و 18:« قطعاً براى مردم سبأ در محل سكونتشان، نشانه رحمتى بود؛ دو باغستان از راست و چپ.[ به آنان گفتيم:] از روزى پروردگارتان بخوريد و او را شكر كنيد. شهرى است خوش و خدايى آمرزنده ... و ميان آنان و ميان آبادانى‌هايى كه در آنها بركت نهاده بوديم، شهرهاى متصل به هم قرار داده بوديم و در ميان آنها مسافت را به اندازه، مقرّر داشته بوديم. در اين راه‌ها، شب‌ها و روزها، آسوده‌خاطر بگرديد.»

[2] . در آن قطعه سرسبز از سرزمين يحصب، هشتاد سد است كه آب‌هاى روان را پس مى‌راند.