(1)

تهامه:

(به كسر اول)، به سرزمينى اطلاق مى‌شود كه در شرق درياى سرخ واقع شده و از عقبه در اردن تا «المخا» در يمن امتداد دارد. به قسمت يمن آن، تهامه يمن مى‌گويند و به بخش حجازش، تهامه حجاز. مكه مكرمه، جدّه و عقبه در اين سرزمين قرار دارند. گاه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به آن نسبت داده و گفته مى‌شود: تهامى.

(2)

تيأب،

تيت، تيب، ثيب، تيم: تمام اين اسامى، نام يك جا است كه مورّخان آنها را به اختلاف تلفظ كرده‌اند. در حدود شرقى حرم مدينه و نيز در غزوه سويق، از اين لفظ ياد مى‌شود.

(3)

تيتد،

تيدد: هر دو نام يك وادى از وادى‌هاى جهينه، نزديك ينبع است.

در ذيل ماده «تيتد» گفته‌اند كه در آنجا عرضى (رجوع كنيد به ماده عرض و اعراض) بوده داراى نخلستانى كه از صدقات پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله بوده است.

درباره «تيدد» گفته‌اند كه آن، از وادى‌هاى اجود، كوه جهينه، است ...

پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در حقّ آن نفرين كرد و فرمود: «بى‌بركت باد تيدد». از اين رو، هر نهالى در آن كاشته شود خير و بركتى ندارد.

(4)

تيم:

يكى از نام‌هاى كوهى است كه در حدود شرقى حرم مدينه واقع شده و غزوه سويق در محلّ آن به وقوع پيوست.

اين كلمه- همان‌گونه كه گذشت- دچار تصحيفات زيادى گشته است.

(5)

تيماء:

يكى از شهرهاى حجاز است واقع در 420 كيلومترى شمال مدينه. تمام كسانى كه از جاده ماشين رو از شام به مدينه آمده‌اند، اين شهر را مى‌شناسند.