مفتوح، آمده است. او مى‌گويد:

«پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله درخت‌هاى مدينه را يك چاپار در يك چاپار حرم قرار داد و مرا فرستاد و من محدوده حرم را نشانه‌گذارى كردم: روى شرف (كوه) ذات الجيش و بر روى اشراف (كوه‌ها) مجتهر و روى (كوه) ثيب علامت گذاشتم». فيروزآبادى مى‌نويسد:

تاريخ‌نگاران مدينه به شرح اين مكان نپرداخته‌اند و چنانكه اين كلمه به همين صورت درست باشد نام جايى است در مدينه، در غير اين صورت احتمال دارد كه شكل تحريف‌شده «محبصر» باشد.

سمهودى مى‌نويسد: به احتمال قوى شكل تصحيف‌شده «مخيض» باشد؛ چرا كه در بقيه روايات اين شكل به جاى آن آمده است.

(1)

مجرّ الكبش:

همان جايى است كه به محصّب معروف است و از عقبه بزرگ در منا كه خارج مى‌شوى شروع مى‌شود تا هنگامى كه از ميان دو كوه، به سمت مكه بيرون مى‌روى، ادامه دارد.

(2)

مجمّر: جايى‌

كه در آن رمى جمره مى‌شود.

(3)

مجمع الأسيال:

در اخبار مربوط به جنگ خندق آمده است كه سپاه قريش در مجمع الأسيال در رومه اردو زدند.

مجمع الأسيال (تلاقيگاه سيلابها، حوضه آبريز) جايى است در اطراف چاه رومه در مدينة النبى كه سيلابهاى وادى بطحان و عقيق در آن جمع مى‌شود.

(4)

مجنّة:

اسم مكان است از ماده «جنّة» به معناى پوشيدن و مخفى كردن (مخفيگاه). بازارى بوده در جاهليت كه ده روز آخر ماه ذى‌قعده برپا مى‌شده است. بيست روز قبل از آن بازار عكاظ برپا مى‌شد و بعد از پايان گرفتن بازار مجنّه بازار ذو المجاز به مدّت هشت روز از ماه ذى حجّه برپا مى‌گرديد. سپس در روز نهم، به عرفه كوچ مى‌كردند. مجنّه در مرّ الظهران، نزديك كوهى قرار داشت كه به آن اصفر مى‌گويند و در منطقه پايين مكه واقع است و حدود يك بريد با آن فاصله دارد.

(5)

محجّه:

ياقوت مى‌نويسد: از قريه‌هاى حوران است و در آن سنگى است كه مردم آن را زيارت مى‌كنند. مى‌گويند پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بر روى آن سنگ نشسته است.