پس از پيوستن به يكديگر در وادى مجاح، به يكى از ريزابه‌هاى وادى فرع، مى‌ريزند.

(1)

عظم:

(به ضمّ اول و سكون دوم)، يكى از كشتزارهاى اطراف خيبر است.

(2)

عفار:

(به فتح اول)، عفر در لغت به معناى خاك است و عفار النخل به معناى بارور ساختن درخت خرما مى‌باشد. در حديث آمده است: مردى نزد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آمد و عرض كرد: از زمان عفار (تلقيح) نخل با همسرم نزديكى نكرده‌ام ولى او حامله شده است. حضرت از طريق ملاعنه ميان آن دو داورى كرد.

و نيز «عفار» جايى است ميان مكه و طائف.

(3)

عفراء:

(به فتح اول و سكون دوم و الف ممدود)، سيره‌نويسان در داستان كشته شدن فروة بن عمرو جذامى، از اين نام سخن به ميان آورده‌اند. فروه كارگزار روميان در نواحى «معان» در شرق اردن بود. او هنگامى كه دعوت اسلام را شنيد مسلمان شد و خبر مسلمان شدنش را همراه هدايايى براى رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله در مدينه فرستاد. رومى‌ها از اين قضيه آگاه شدند و فروه را دستگير كردند و در كنار چشمه‌اى به نام «عفراء» به دار آويختند.

(4) ابن هشام و ياقوت گفته‌اند كه عفراء در فلسطين است. اما بايد دانست كه در داخل مرزهاى امروز فلسطين قرار ندارد، بلكه در شرق اردن است. عفراء داراى چشمه‌هاى آب معدنى است كه مردم براى استحمام آنجا مى‌روند و در شمال «طفيله»، واقع در شرق اردن قرار دارد. در كتاب‌هاى جغرافيايى، اين نام به صورت «عفرى»- با الف مقصور آمده و ياقوت هم به همين شكل (عفرى) ذكر كرده است.

مرزهايى كه در كتاب‌هاى جغرافيايى و تاريخى قديم براى فلسطين تعيين شده، با مرزهاى فعلى آن تفاوت دارد. بخشى از فلسطين قديم امروزه جزو خاك اردن است و بخشى از اردن گذشته اكنون در خاك فلسطين واقع است و بلكه برخى شهرهاى ساحل لبنان امروزه در اردن قرار دارند. معروف است «طبريّه»، كه در حال حاضر شهرى فلسطينى است، مركز ارتش اردن بوده و عكا و صور نيز از بنادر اردن به شمار مى‌رفته‌اند.