پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بود، مى‌گويد: پيامبر به من دستور نداد كه در ابطح باراندازم اما من خيمه حضرت را برپا كردم و ايشان هم در آنجا فرود آمدند.

در حال حاضر، ابطح جزو مكه است.

(1)

ابلى:

(به ضم اول و سكون باء)، بر وزن «حبلى». به روايت زهرى: پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله گروهى را به جانب سرزمين بنى سليم فرستاد كه آن هنگام در بئر معونه، واقع در جرف (پهنه كوه صاف و هموار.

آبكنه رود) ميان ارحضيّه و قرّان قرار داشت.

بلادى مى‌گويد: ابلى كه هنوز هم معروف است، رشته كوه سياهرنگى است واقع در شمال غرب «المهد» و از طرف غرب به حرّه حجاز وصل مى‌شود.

(2)

ابنى:

(به ضمّ اول و سكون باء و فتح نون و الف مقصور)، بر وزن «حبلى». روايت شده است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به اسامه دستور داد: «صبحگاهان بر ابنى بتاز و آن را آتش بزن». بعضى گفته‌اند: ابنى جايى است در ناحيه بلقاى شام و به قولى:

مكانى است ميان فلسطين و بلقاء.

گفته‌اند: ابنى همان جايى است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله زيد پدر اسامه را به همراه جعفر بن ابى طالب و عبد اللّه بن رواحه بدانجا اعزام كرد و هر سه نفر در مؤته، جزء سرزمين بلقاء، به شهادت رسيدند. بنابراين، جايگاه فعلى ابنى در شرق اردن، نزديك مؤته، مى‌باشد.- «مؤته».

در فلسطين روستايى ساحلى وجود دارد كه به آن «يبنه» يا «يبنى» مى‌گويند. آيا اين روستا همان ابنى است؟

(3)

ابواط:

- «بواط».

(4)

أبواء:

وادى‌اى است در حجاز كه در آن چاه‌هاى فراوان و مزارع آبادى وجود دارد.

قسمت‌هاى مزروعى آن امروزه به نام «خريبه» مصغّر «خربه» (خرابه و ويرانه) خوانده مى‌شود و در فاصله بيست و هشت كيلومترى شرق شهر «مستوره» واقع است. مسافت ابواء تا «رابغ» چهل و سه كيلومتر مى‌باشد. گفته مى‌شود كه آرامگاه آمنه، مادر