(1)

«ذ»

(2)

ذات:

چندين نام با پيشوند «ذات» آغاز مى‌شود كه برخى از آنها را در ذيل حرف «ذال» آورده‌ام و برخى ديگر از آنها را با در نظر گرفتن مضاف اليه ذكر كرده‌ام؛ مانند ذات السلاسل، ذات العشيره و ذات المريسيع.

(3)

ذات اجذال:

نگاه كنيد به: اجذال.

(4)

ذات الأساود:

سرزمينى است در جزيرة العرب كه تعيين موقعيت آن دشوار است، اما از سرزمينى كه به آن «نجد» مى‌گويند خارج نيست.

(5)

ذات الأصابع:

در قصيده حسّان بن ثابت كه پيش از فتح مكه سروده، از اين مكان نام برده شده است. مطلع اين قصيده چنين است.

همچنين، ذات الاصابع، جايى است در سرزمين شام كه غسانيان در آنجا مى‌زيستند.

[ «ذات الأصابع و الجواء»

نام دو مكان است در شام؛ و عذراء، روستايى است از روستاهاى غوطه دمشق كه حجر بن عدى صحابى در آنجا به شهادت رسيد. گفته‌اند: عذراء همان «عذره» فعلى است.]

(6)

ذات اطلاح:

نگاه كنيد به: «اطلاح» و اين، همان ذات اباطح است.

(7)

ذات اعشاش:

نام جايى است كه موقعيت آن معلوم و مشخص نيست.

(8)

ذات أنواط:

درختى است كه در غزوه حنين‌