سبره يزيد بن مالك داد.

[حرض:

كه حرض نيز گفته مى‌شود، يكى از وادى‌هاى مدينه است كه نزديك احد قرار دارد.

در روزگار قديم كه يهود تازه بر مدينه مستولى شده بود، «ابو جبيله» پادشاه يمن بر آنان يورش آورد و در اين وادى يهوديان را از دم تيغ گذرانيد.[1]]

(1)

حرم:

دو حرم داريم؛ يكى حرم مكه و ديگرى حرم مدينه. نسبت به حرم؛ «حرمى» (به كسر حاء و سكون راء) است و مؤنث آن «حرميّة» مى‌باشد. اين نسبت غير قياسى است. بعضى آن را «حرمى» (به ضمّ حاء) گفته‌اند كه ظاهرا نظر به حرمة البيت داشته‌اند. مبرّر جواز فتح را، بنا به اصل نقل كرده است.

گفته شده كه هرگاه غير انسان را به حرم نسبت دهند، مى‌گويند: حرمى (به فتح اول و دوم)؛ مثلا گفته مى‌شود:

ثوب حرمى.

هر يك از دو حرم ياد شده، حدود شناخته‌شده‌اى دارد.

[حرم:

(به ضمّ اوّل)، به معناى احرام حج و به كسر آن به معناى محرم مى‌باشد. گفته مى‌شود: «أنت حرم» يعنى تو محرم هستى.[2]]

[حرمان:

تثنيه حرم است و منظور دو حرم مكه و مدينه مى‌باشد.[3]]

(2)

حرم المدينه:

در احاديثى كه حدود حرم مدينه را تعيين كرده‌اند، از جاهايى نام برده شده كه در اينجا به ذكر هر يك از آنها و بيان موقعيتشان- تا جايى كه توانسته‌ام به دست آورم- مى‌پردازم:

1.

لابتان:

در حديث آمده كه ميان دو لابه مدينه، حرم است. لابه همان حرّه است و مدينه دو حرّه داشته؛ يكى حرّه شرقى كه در شرق مدينه است و ديگرى حرّه غربى كه در غرب آن قرار دارد. به اوّلى حرّه واقم مى‌گويند و به دومى حره وبره. حرّه شرقى و غربى به سمت شمال و جنوب پيچ مى‌خورند؛ به طورى كه مدينه را در احاطه چهار حرّه قرار مى‌دهند.

2. كوه عير

(به معناى الاغ): كوهى است در قبله مدينه، نزديك ذو الحليفه‌

______________________________
(1). بلادى، ج 2، صص 258 و 259

(2). لسان العرب، ج 12، ص 22، مادّه «حرم».

(3). ياقوت، ج 2، ص 244

[1] . بلادى، ج 2، صص 258 و 259

[2] . لسان العرب، ج 12، ص 22، مادّه« حرم».

[3] . ياقوت، ج 2، ص 244