ولى ابن سعد نگفته است خانه‌اى را كه عايشه به معاويه فروخته، همان خانه صفيه است كه به وى واگذار شده يا خير؟ چرا كه در خانه او، پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله و دو تن ديگر دفن شده‌اند و قابل معامله نبوده است.

اين خانه‌ها تا عصر وليد بن عبد الملك اموى باقى بود تا اينكه وليد به بهانه توسعه مسجد دستور تخريب آنها را صادر كرد، در صورتى كه مى‌توانست مسجد را از ديگر جهات گسترش دهد و اين خانه‌ها همچنان باقى بماند. از اين رو سمهودى به نقل از عطاى خراسانى نقل مى‌كند روزى كه مأمور خراب كردن آنها شديم، مردم آنچنان مى‌گريستند كه اين شهر تا آن زمان، شاهد چنان صحنه‌اى نبود.

عمران بن ابى انس كسانى از فرزندان صحابه را ديده كه از گريه بسيار، محاسنشان از اشك چشمانشان تر شده بود و بعضى؛ مانند سعيد بن مسيّب با لحن معترضانه مى‌گفتند: دوست داشتم كه اين خانه‌ها را باقى مى‌گذاشتند تا نسل‌هاى جديد مدينه و نيز تازه‌واردان به آنجا مى‌نگريستند كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله چگونه به اين زندگى ساده بسنده كرده بود، و بدين وسيله به زهد و ساده‌زيستى و پرهيز از زياده طلبى ترغيب مى‌شدند.

ابو امامه در حالى كه اشكش بر محاسنش جارى بود، مى‌گفت: كاش اين خانه‌ها را به همين حال باقى مى‌گذاشتند تا مردم كمتر به ساخت و ساز رو مى‌آوردند و مى‌ديدند پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله كه كليد گنجينه‌هاى جهان را در اختيار داشت، چگونه به اين زندگى ساده رضايت داد.[1]]

(1)

حجون:

(به فتح حاء)، جايى در مكه كه هنوز هم به همين نام معروف است. در صحيح بخارى آمده است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله، در روز فتح مكه، دستور داد پرچمش در حجون برافراشته شود.

[حجّة الإسلام:

حجّى است كه به حكم شرع واجب شده و يكى از اركان پنج‌گانه اسلام است و در روايت وارد شده است: «بني الإسلام على خمس؛ على الصّلاة و الزّكاة و الصّوم و الحجّ و الولاية و لم يناد بشي‌ء كما

______________________________
(1). سمهودى، ج 2، صص 462- 458

[1] . سمهودى، ج 2، صص 462- 458