خداوند در ميان خلق است و بدين وسيله با آنان مصافحه مى‌كند و براى كسى كه آن را استلام كند (در قيامت) گواهى مى‌دهد به پيمانى كه در عالم ذر بسته وفادار و پايبند بوده است.[1]]

[حجره‌هاى همسران پيامبر صلّى اللّه عليه و آله: پيامبر

هنگام بناى مسجد النبى، براى هر يك از سوده و عايشه، دو همسر خود، خانه‌اى در كنار مسجد ساخت و به تدريج كه زنان ديگرى به همسرى آن حضرت درآمدند، بر تعداد خانه‌ها افزود. تا اينكه مجموع آنها به نه خانه رسيد.

اين خانه‌ها، از خانه عايشه آغاز مى‌شد و تا باب الرحمه ادامه مى‌يافت و درهاى آنها به داخل مسجد گشوده مى‌شد. بعضى موقعيت خانه‌هاى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله را در سمت شرقى مسجد و بعضى در سه طرف شمال، جنوب و شرق مسجد ذكر كرده‌اند.

در مورد موادّ ساختمانى خانه‌هاى ياد شده، مطالب گونه‌گونى گفته شده است؛ از قبيل چوب خرما و خشت خام، شاخ و برگ خرما با پوششى از پارچه پشمى، خشت و شاخه خرما و گل و ارتفاع آنها به اندازه‌اى بود كه حسن بصرى كه در زمان عثمان نوجوانى نزديك به حدّ بلوغ بوده، مى‌گويد:

دست او به سقف آنها مى‌رسيده است.

امّ سلمه كه پس از درگذشت زينب بنت جحش در خانه او ساكن شد، آن را در غياب پيامبر صلّى اللّه عليه و آله كه به غزوه «دومة الجندل» رفته بود، با خشت و گل بازسازى كرد، حضرت در بازگشت علّت اين تغيير را از وى جويا شد، امّ سلمه در پاسخ گفت: براى آنكه از ديد مردم محفوظ بمانم، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود:

«يا امّ سلمة إنّ شرّ ما ذهب مال المسلم البنيان»؛ «بدترين شيوه به هدر رفتن مال مسلمان، ساخت و ساز است.»

ابن سعد درباره سرنوشت خانه‌هاى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله پس از آن حضرت، مى‌نويسد: بنا به وصيت سوده، خانه وى به عايشه واگذار شد و به نقل ديگر، ابن زبير آن را خريد. خانه صفيه را وارثان وى به مبلغ 180000 و يا 200000 درهم به معاويه فروختند و معاويه خانه عايشه را نيز به 180000 درهم خريد.

______________________________
(1). كافى، ج 4، ص 406، ح 9

[1] . كافى، ج 4، ص 406، ح 9