برشمرده و به شبهه‌هاى مدعيان تحريف، پاسخ كامل و جامعى داده است. اين كتاب با شيوه‌اى ظريف و به دور از هرگونه سهل‌انگارى و شتاب ناروا، در حقيقت رديه‌اى است بر كتاب فصل الخطاب.[1]

غير از او، بسيارى از كسانى كه به مباحث قرآنى و تفسير پرداخته‌اند نيز در رد محدث نورى مطالبى نوشته‌اند.

مرحوم بلاغى (م 1352) در مقدمه تفسير خود آلاء الرحمان از او با نكوهش ياد مى‌كند و مى‌گويد: «نويسنده فصل الخطاب از جمله محدثانى است كه در گردآورى شواذ حرص و ولع بسيارى دارد؛ او گمشده خود (تحريف القرآن) را در كتاب دبستان المذاهب يافته و بدان تمسك نموده است. شگفت آنكه خود اعتراف كرده كه در هيچ كتاب شيعى اثرى از آن نيافته است.[2] آنگاه بخشى از روايات را كه مستمسك مدعيان تحريف است و گذشته از ظواهر فريبنده آنها، با فرض قبول سند، توجيهاتى دارند، آورده و به ضعف و شذوذ همه آنها حكم نموده است؛ چنانكه به روايت كافى در ذيل آيه شريفه‌ «هذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ»[3] امام موسى بن جعفر عليه السّلام فرموده است: «مقصود [از هذا الذى‌] امير مؤمنان عليه السّلام است.

راوى پرسيد: اين تنزيل آيه است؟ امام فرمود: آرى».[4]

فرمايش امام در اين روايت نشان مى‌دهد كه مقصود، تفسير آيه است؛ زيرا معناى تنزيل در اين روايت، بيان شأن نزول است؛ و مقصود اين نيست كه لفظ مذكور جزو آيه بوده، آنگاه ساقط شده است؛ چنانكه مدعيان تحريف پنداشته‌اند.

در آخر چنين آورده است: «اين روايات و نظاير آن ثابت مى‌كند كه تمسك محدث نورى به اينگونه روايات اساسا باطل است؛ زيرا اين روايات علاوه بر ضعف سند، قابل توجيه و تأويلند. گفتار عالمان نامى شيعه نيز مؤيد بيان ماست».[5]

[1] . البرهان، ص 142- 138.

[2] . آلاء الرحمان، ج 1، ص 25. در فصل هفتم، شماره 25 برخى از مطالب« دبستان المذاهب» را نقل خواهيم كرد.

[3] . مطففين 83: 17.

[4] . الكافى، ج 1، ص 435، شماره 91.

[5] . آلاء الرحمان، ج 1، ص 29.