بدان توجيه كرده‌ايم، تفسير و توجيه كنيم».[1] او در توجيه كلام سيد مرتضى و شيخ طوسى گفته بود: «نظر ايشان مماشات و همسويى با مخالفان است».[2] مستندات حاجى نورى در توجيه نارواى گفتار اين سه دانشمند بزرگ اماميه، از اين قرار است:

1. روايتى كه مرحوم صدوق در كتاب معانى الاخبار آورده و در آن آمده است كه عايشه آيه 238 سوره بقره را چنين قرائت مى‌نمود: «حافظوا على الصلوات و الصلاة الوسطى و صلاة العصر».[3]

2. مرحوم شيخ طوسى در تفسير تبيان قرائت ابن مسعود را ذكر نموده و گفته است كه او اين آيه را بدين‌گونه مى‌خواند: «فما استمتعتم به منهن إلى أجل مسمّى».[4]

3. سيد مرتضى در كتاب شافى، از عثمان- به اين دليل كه قرآن‌ها را سوزاند و ديگر قرائت‌ها را از ميان برد- انتقاد كرده است.[5]

در پايان نتيجه گرفته است كه: «اين بزرگان در مسأله تحريف، راه تقيه را پيموده‌اند.- و مى‌افزايد:- اينان با انكار تحريف قرآن، با مذهب اماميه به مخالفت برخاسته و اين مخالفت چنان شايع شده كه به‌عنوان مذهب اصوليان پذيرفته شده و به قدرى شهرت يافته است كه محقق كاظمى در شرح وافيه بر عدم تحريف، ادعاى اجماع نموده است.- حاجى نورى مى‌گويد:- با ملاحظه آنچه يادآور شديم، درمى‌يابى كه ادعاى اجماع در اين مسأله جرأتى زياده از حد مى‌طلبد؛ زيرا چگونه مى‌توان در مسأله‌اى كه «جمهور قدما» و بيشتر محدثان و بزرگان متأخر مخالفت نموده‌اند و بسيارى از كتب اصول اماميه- چنانكه براى هر متتبّعى روشن است- از آن عارى است، ادعاى اجماع و حتى ادعاى شهرت مطلقه نمود؟».[6] ببينيد اين محدث چگونه به تناقض‌گويى آشكار دچار شده است؛ چگونه شايسته است اين بزرگان را، مخالف مذهب اماميه قلمداد نمود در حالى‌كه ايشان اركان مذهبند و

[1] . فصل الخطاب، ص 32.

[2] . همان، ص 34.

[3] . معانى الخبار، ص 314.

[4] . التبيان، ج 3، ص 166.

[5] . فصل الخطاب، ص 34- 32.

[6] . همان، ص 35- 34.