وهابيت و نسبت تحريف قرآن به شيعه‌

با توجه به صراحت و آشكارى ديدگاه انديشمندان شيعه درباره پيراستگى قرآن از هرگونه تحريف، دانشوران منصف اهل سنت با اذعان به مبرّا بودن دامان شيعه از نسبت تحريف، هم‌صدا با شيعه بر پيراستگى قرآن تأكيد كرده‌اند. ايشان به خوبى دريافته‌اند كه جمع‌آورى احاديث در كتب روايى يا نگارش كتاب از يك نفر، همانگونه كه براى اهل سنت باعث نسبت تحريف نمى‌گردد، درباره شيعه نيز مجوز چنين نسبتى نمى‌گردد.

آنچه كه در دوران ما به تهمت‌هاى ناروا عليه شيعه دامن زده است، پيدايش فرقه‌اى است به نام «وهابيت» با پيشينه‌اى كمتر از يك سده كه با طرح سلسله عقايدى ويژه، از جمله حرمت زيارت قبور، ممنوعيت شفاعت‌خواهى و ... به مخالفت با ديدگاه تمام مسلمانان برخاسته‌اند، نوك پيكان حمله اين فرقه گمراه كه بيشتر از طرف استكبار جهانى حمايت مى‌شود به سوى عقايد حقه شيعه است.

اينان براى دستيابى به هدف شوم خود به رغم آنكه از آراء صدها انديشمند شيعه از عصر مرحوم مفيد تا دوره چهره‌هاى علمى معاصر همچون امام خمينى رحمه اللّه و آيت اللّه خويى رحمه اللّه مبنى بر نفى صريح تحريف قرآن آگاهند با انتشار كتاب فصل الخطاب نگاشته محدث نورى و انتساب آن به تمام شيعه، در صدد مشوّه ساختن چهره اين مذهب در نگاه مسلمانان جهان مى‌باشند.

تلاش دانشوران شيعه در دفاع از پيراستگى قرآن از تحريف‌

دانشوران شيعه به هدف حفظ و حراست از كيان قرآن و نيز مقابله با احتمال نسبت تحريف به شيعه، از روز نخست با شيوه‌هاى گوناگون با ابراز نظرگاه‌هاى آشكار خود، از عقيده «پيراستگى قرآن از تحريف» دفاع كرده‌اند.

برخى در لابه‌لاى كتاب‌هاى خود در پاسخ به سؤالات، يا به قصد ياد كرد عقايد شيعه، يا در مقدمه تفاسير، به تبيين ديدگاه شيعه در اين زمينه پرداخته‌اند و پاره‌اى نيز با اختصاص نگاشته‌هاى مستقل در اين راه گام برداشته‌اند. در اينجا مناسب است برخى از نگاشته‌هاى دانشوران شيعه را به صورت گذرا ياد كنيم.