هرگاه چنين آمادگى در همه جهان بشريت به‌وجود آيد، حضرت حجت عليه السّلام ظهور خواهند كرد هرچند سفيانى ظهور نكرده باشد و صيحه آسمانى را نشنيده باشيم.

همواره اين اميدوارى در ما زنده است كه هر لحظه ممكن است نداى حق عالم‌گير شود و انسان‌ها فراخوانده شوند؛ ازاين‌رو بايد درونمان را اصلاح كنيم و در آمادگى كامل باشيم.

تكليف هر مسلمان در درجه اول اين است كه خودش را اصلاح كند؛ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ‌[1]؛ «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، به خودتان بپرادزيد، هرگاه هدايت يافتيد، آن‌كس كه گمراه شده است به شما زيانى نمى‌رساند».

اسلام براى اصلاح جامعه از فرد شروع مى‌كند. منطق اسلام اين است كه يك سيب سالم، يك سبد سيب فاسد را سالم مى‌كند. اگر در بازار يك نفر درستكار وجود داشته باشد، همه بازار سالم مى‌شوند.

در مرتبه بعد بايد بستگان را هدايت كرد و اصلاح جامعه در آخرين مرحله است.

امام صادق عليه السّلام مى‌گويند: «اصلاح جامعه، تنها وظيفه مسئولان امت است». تك‌تك افراد تكليفى نسبت به اصلاح جامعه، جز از راه اصلاح خود و بستگانشان ندارند.

بنابراين عقيده به ظهور حضرت حجت به معناى زمينه‌سازى و اصلاح نفس است نه اينكه دست روى دست بگذاريم تا امام زمان ظهور كند.

[1] . مائده، 105.