آيه عهد

وَ إِذِ ابْتَلى‌ إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ‌[1].

«و چون ابراهيم را پروردگار با كلماتى بيازمود، و وى آن همه را به انجام رسانيد [خدا به او] فرمود:" من تو را امام مردم قرار دادم." [ابراهيم‌] پرسيد:" از دودمانم [چطور]؟" فرمود:" پيمان من به ظالمان نمى‌رسد"».

«عصمت»، شرط امامت‌

در آيه عهد گزارشى از مقام والاى حضرت ابراهيم عليه السّلام ارائه شده است. حضرت ابراهيم عليه السّلام در جايگاه‌هاى مختلفى از آزمايش‌هاى الهى سربلند بيرون آمد.

«كلمات» همان جايگاه‌هاى آزمايش ابراهيم عليه السّلام در مقام بندگى حق تعالى است.

پس از اين آزمايش‌ها، خداوند او را به مقام امامت مفتخر كرد و به ابراهيم عليه السّلام گفت: «اكنون كه از عهده اين آزمايش‌ها به خوبى برآمدى، شايستگى پيدا كردى كه تو را به مقام امامت مردم منصوب كنم».

ابراهيم عليه السّلام پيشواى همه مردم، چه در زمان خودش و چه در آينده، است و حتى به پيغمبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله دستور داده شد: اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ‌[2]؛ «از آيين ابراهيم‌

[1] . بقره، 124.

[2] . نحل، 123.