نشست، و پيادگان و سوارگان خود را گرد آورد و بديشان گفت: شادى كنيد كه تا روز ظهور امام، خداوند فرمان برده نشود.

امام باقر عليه السّلام اين آيه را تلاوت فرمود: وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‌[1]. امام باقر عليه السّلام فرمود: تأويل اين آيه هنگامى بود كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رحلت فرمود و گمان ابليس همان هنگامى بود كه در باره پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم گفتند: او از سر هواى نفس سخن مى‌گويد، و شيطان در اين هنگام گمانى در باره ايشان برد و آنها گمان شيطان را تصديق كردند و تحقّق بخشيدند.

جريان خواب پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم‌

[543] زراره از يكى از دو امام [باقر و صادق‌] عليهما السّلام روايت كرده كه فرمود: روزى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم غمگين و اندوهناك بود. على عليه السّلام به آن حضرت عرض كرد: چيست كه تو را غمگين مى‌يابم؟ فرمود: چگونه غمگين نباشم در حالى كه همين امشب خواب ديدم كه بنى تيم [تيره ابو بكر] و بنى عدى [قبيله عمر] و بنى اميّه بر منبر بالا مى‌روند و مردم را از اسلام باز مى‌گردانند. من در خواب گفتم: پروردگارا! اين واقعه در دوران زندگى من روى مى‌دهد يا پس از مرگ من؟ فرمود: پس از مرگ تو.

نارضايتى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم از جماعتى از مردم‌

[544] زراره از يكى از آن دو عليهما السّلام روايت كرده كه پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: اگر برايم ناگوار نبود كه بگويند محمّد از مردم يارى گرفت و چون به دشمنش فائق آمد آنها را كشت، گردن جماعت بسيارى را مى‌زدم.

[1]« براستى شيطان گمان خويش را در باره آنها صادق يافت و جز گروهى از مؤمنان همه از او پيروى كردند»( سوره سبأ/ آيه 20).