تأويل آيه 11 از سوره حديد

[461] مردى از حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام روايت مى‌كند كه در باره اين آيه شريفه:

مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ‌[1] فرمود: مقصود از آن پيوستن به امام است در دولت تبهكاران.

خوف و رجاء مؤمن‌

[462] سنان بن طريف مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود: مؤمن را سزد كه از خداى چنان هراسد كه گويى بر آتش مشرف است و او را چنان اميد برد كه گويى از اهل فردوس است، سپس فرمود: همانا خداوند عزّ و جلّ همان گونه است كه بنده به او گمان مى‌برد، اگر بدو گمان خير برد برايش خير پيش آورد و اگر شرّ، شرّ.

در بيان آداب مسافرت و همراهان‌

[463] اسماعيل بن جابر مى‌گويد: من در مكه خدمت امام صادق عليه السّلام بودم كه از مدينه پيكى به خدمت حضرت رسيد. حضرت به او فرموده: به همراه كه هستى؟ گفت: با كسى نيستم. امام عليه السّلام به او فرمود: اگر پيشتر چيزى در اين پيرامون به تو گفته بودم بخوبى ادبت مى‌كردم و سپس فرمود: يك تن يك شيطان است، و دو تن دو شيطان، و سه و چهار تن دوستان يك ديگرند.

[464] امام باقر عليه السّلام فرمود: پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرموده است: بهترين عدد همسفران نزد خدا چهار است، و اگر شمار آنها از هفت نفر فزونى مى‌يابد در هم آميختگى پديد آيد.

[465] امام هفتم عليه السّلام به نقل از پدرش و او از جدش روايت كرده كه فرمود: از جمله سفارشهاى پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به على عليه السّلام آن بود كه به او فرمود: تنها آهنگ سفر مكن كه‌

[1]« كيست كه بخداوند وام نيكو دهد، و خدا آن را براى او بيفزايد و پاداشى ارجمند داشته باشد؟»( سوره حديد/ آيه 11).