ديگر آنكه از تو فديه بستانم. ثمامه گفت: در اين صورت مرا ارزشمند و گران‌بها خواهى يافت. سوم آنكه بر تو منّت نهم و آزادت سازم. ثمامه گفت: در اين صورت مرا قدردان خود خواهى يافت. پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: پس من بر تو منّت مى‌نهم و آزادت مى‌سازم. ثمامه گفت: من گواهى مى‌دهم كه خدايى جز اللَّه نيست و محمد فرستاده اوست، بخدا سوگند آن هنگام كه تو را ديدم دانستم كه تو پيامبر خدايى ولى آن هنگام كه در بند بودم نمى‌توانستم به آن گواهى دهم.

داستانى از ولادت پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم‌

[459] ابو بصير از امام باقر عليه السّلام روايت مى‌كند كه فرمود: هنگامى كه پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به دنيا آمد مردى از اهل كتاب نزد گروهى از قريش كه در ميان آنها هشام بن مغيره، وليد بن مغيره، عاصم بن هشام، ابو وجزة بن ابى عمرو بن اميّه و عتبة بن ربيعه ديده مى‌شدند آمد و گفت: آيا ديشب در ميان شما نوزادى ديده به جهان گشود؟ گفتند: نه. گفت:

بنا بر اين بايد در فلسطين نوزادى ديده به جهان گشوده باشد كه نام او احمد است و خالى در بدن دارد به رنگ خاكسترى و اهل كتاب و يهود به دست او نابود شوند. اى قريشيان! بخدا سوگند اين نوزاد بهره شما نشده است. آنها پس از شنيدن اين سخن از گرد آن مرد پراكنده شدند و به كند و كاو پرداختند و آگاه شدند كه در خانه عبد اللَّه بن عبد المطّلب نوزادى به دنيا آمده است، پس به دنبال آن مرد گشتند و او را ديدند و گفتند:

بخدا سوگند در ميان ما نوزادى ديده به جهان گشوده است. آن مرد پرسيد: پيش از آنكه اين موضوع را به شما گفتم به دنيا آمد يا پس از آن؟ گفتند: پيش از آن كه اين سخن را به ما بگويى. گفت: ما را نزد او ببريد تا ببينمش.

آنها نزد مادر او آمنه آمدند و گفتند: نوزادت را پيش بياور تا او را ببينم. آمنه گفت:

بخدا سوگند پسر من زاده شد ولى آن گونه كه فرزندان ديگر زاده مى‌شوند، او دو دست خود را بر زمين نهاد و سر خود به آسمان بالا برد و بدان نگريست، سپس نورى از او برخاست كه من كاخهاى بصرى را مشاهده كردم و شنيدم هاتفى در آسمان ندا مى‌كرد: