وَ الَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ‌[1] فرمود: يعنى خروج امام قائم عليه السّلام، و در باره آيه شريفه: ... وَ اللَّهِ رَبِّنا ما كُنَّا مُشْرِكِينَ‌[2] فرمود: مقصود مشرك بودن به ولايت على عليه السّلام است، و در باره آيه شريفه: وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ‌ ...[3] فرمود: هنگامى كه حضرت قائم عليه السّلام قيام كند دولت باطل از ميان برود.

شيطان و تسلّط او بر تن مؤمن‌

[433] ابو بصير مى‌گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: تفسير اين آيات شريفه چيست: فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ^ إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ‌[4]؟ امام عليه السّلام فرمود: اى ابا محمد! تسلط او بر تن مؤمن است و بر دين او چيرگى نيابد. شيطان توانست بر ايّوب سلطه يابد و پيكر او را زشت گرداند ولى بر دينش چيرگى نيافت و چه بسا بر پيكر مؤمنان تسلط بيابد ولى بر دينشان هرگز. عرض كردم: مقصود از اين آيه شريفه چيست: إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ‌[5]؟ حضرت عليه السّلام فرمود: آنهايى كه بخدا شرك مى‌ورزند شيطان هم بر بدن و هم بر باور ايشان چيرگى يابد.

طواف‌كنندگان بدون شناخت‌

[434] فضيل مى‌گويد: با امام باقر عليه السّلام به مسجد الحرام وارد شديم و آن حضرت به من تكيه كرده بود، و همان طور كه در باب بنى شيبه بوديم حضرت به مردم نگاه كرد و فرمود:

[1]« و آنان كه روز جزا را تصديق دارند»( سوره معارج/ آيه 26).

[2]« سوگند بخدا پروردگارمان كه ما مشرك نبوديم»( سوره انعام/ آيه 23).

[3]« بگو حق آمد و باطل نابود شد»( سوره اسراء/ آيه 81).

[4]« و چون قرآن بخوانى از شيطان رانده شده بخدا پناه بر، كه او بر كسانى كه ايمان دارند و به پروردگار خويش توكّل كنند تسلّطى نيست»( سوره نحل/ آيه 98 و 99).

[5]« تسلّط او بر كسانى است كه دوستدار اويند و كسانى كه بخدا شرك مى‌آورند»( سوره نحل/ آيه 100).