يعنى ايرانيان‌ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ‌ يعنى روميان‌ سَيَغْلِبُونَ‌[1] يعنى مسلمانان بر ايشان چيرگى يابند فِي بِضْعِ سِنِينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ^ بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ ...[2]، و چون مسلمانان با ايرانيان جهاد كردند و ايران را گشودند مسلمانان به يارى خداوند شاد شدند.

او مى‌گويد: من گفتم: آيا چنين نيست كه خداوند مى‌فرمايد در اند سال، با اينكه مؤمنان سالهاى بسيار با پيامبر گذرانيدند و دوران خلافت ابو بكر را هم پشت سر گذاشتند و در دوران خلافت عمر بر ايران چيرگى يافتند؟ امام عليه السّلام در پاسخ فرمود: آيا نگفتم كه اين آيه تاويل و تفسيرى دارد اى ابا عبيده! و قرآن ناسخى دارد و منسوخى آيا نشنيدى كه خداوند فرمود: لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ يعنى اختيار با اوست كه پس اندازد يا پيش بدارد و پيش بدارد، آنچه را در سخن پيش انداخته است تا آن روزى كه به طور حتم مقرر گردد كه نصرت و يارى به مسلمانان رسد، و اين است همان سخن پروردگار كه: وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ^ بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ يعنى روزى كه فرمان نصرت حتمى گردد.

پاسخ به سخن اهل سنّت در بيعت با ابو بكر

[398] عمرو بن ابو المقدام از پدرش نقل مى‌كند كه گفته: به امام باقر عليه السّلام عرض كردم:

اهل سنّت چنين گمان مى‌برند كه چون همه مردم در بيعت با ابو بكر همداستان شدند پس اين امر مورد خشنودى پروردگار بوده است و چنين نيست كه خداوند امّت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را پس از او به فتنه افكند. امام باقر عليه السّلام فرمود: آيا ايشان كتاب خدا را نخوانده‌اند و پروردگار نمى‌فرمايد كه: وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى‌ أَعْقابِكُمْ وَ مَنْ يَنْقَلِبْ عَلى‌ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيَجْزِي اللَّهُ‌

[1]« و آنان پس از شكستشان پيروز خواهند شد»( سوره روم/ آيه 3).

[2]« در چند سال براى خدا است كار از پيش و از پس، و در آن روز خوشحال خواهند شد مؤمنان به يارى خدا، يارى كند هر كه را خواهد»( سوره روم/ آيه 4 و 5).