عرق خجالت از سر و رويشان ريزان بود و چشم از زمين برنمى‌داشت. پدرم كه وضع آنها را ديد فرمود: خدا رحمتتان كند من نظرى جز خير نداشتم. همانا بهشت را درجاتى است:

درجه مردمى كه اهل عمل هستند چنان است كه كسى از اهل سخن بدان نرسد، و درجه اهل سخن نيز درجه‌اى است كه ديگران بدان نرسند. بخداى سوگند همين كه پدرم اين سخن را گفت چنان بود كه گويى، بند از پاى ايشان گشوده باشند.

شيعه على عليه السّلام‌

[290] موسى بن بكر واسطى مى‌گويد: ابو الحسن عليه السّلام به من فرمود: اگر من شيعيان خود را بررسى كنم مردمى نخواهم يافت مگر زبان آور، و چون بيازمايمشان آنها را نخواهم يافت مگر از دين برگشته، و اگر در بوته آزمايششان گذارم از هزار نفر يك نفر هم سالم بيرون نيايد، و اگر غربالشان كنم چيزى جز آنچه از من است در غربال نماند. اينها دير زمانى است كه بر بالشها تكيه زده‌اند و گفته‌اند: ما شيعه على هستيم و حال آنكه شيعه على تنها آن كسى است كه كردارش گفتارش را تصديق كند.

روز رستخيز و گواهى حضرت مريم و يوسف و ايّوب عليهم السّلام‌

[291] عبد الاعلى وابسته آل سام مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود: در روز رستخيز زنى را كه به سبب زيباييش به گناه افتاده بياورند. آن زن مى‌گويد: خدايا! تو مرا زيبا آفريدى و به همين سبب به من آن رسيد كه رسيد. پس مريم عليها السّلام را در برابرش حاضر كنند و بدو گويند: آيا تو زيباترى يا او؟ ما او را زيبا آفريديم اما او به فتنه گرفتار نيامد. نيز مرد زيبايى را كه به سبب زيباييش به گناه افتاده بياورند و او گويد: بار خدايا! تو مرا زيبا آفريدى و از اين رو گرفتار زنان گشتم و از زنان به من آن رسيد كه رسيد. پس يوسف را نزدش حاضر كنند و بگويند: آيا تو زيباترى يا او؟ ما او را زيبا آفريديم ولى با اين حال به گناه دامن نيالود. نيز مرد بلا ديده‌اى را بياورند كه به سبب ابتلايش به گناه افتاده. آن شخص مى‌گويد: بار خدايا! بلا را بر من سخت گرداندى تا جايى كه به گناه افتادم.