غمگين و افسرده بود. عرض كرد: اى رسول خدا! چگونه است كه من تو را افسرده و غمگين مى‌يابم؟ فرمود: ديشب خوابى ديدم. عرض كرد: چه خوابى ديده‌اى؟ فرمود:

ديدم بنى اميه بر منبرم بالا مى‌روند و فرمود مى‌آيند! عرض كرد: سوگند بخدايى كه تو را بحق به پيامبرى برگزيد من از اين خواب هيچ نمى‌دانم. پس به آسمان بالا رفت و خداى عزّ و جلّ او را به همراه آياتى به زمين فرستاد تا با آن آيات پيامبر را آرامش بخشد:

أَ فَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِينَ^ ثُمَّ جاءَهُمْ ما كانُوا يُوعَدُونَ^ ما أَغْنى‌ عَنْهُمْ ما كانُوا يُمَتَّعُونَ‌[1]، إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ^ وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ^ لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ[2]. خداوند اين آيات را براى آن جماعت فرو فرستاد و شب قدر را براى پيامبرش از هزار ماه نيكوتر قرار داد.

تفسير آيه شريفه 63 سوره نور از امام صادق عليه السّلام‌

[281] عبد الاعلى مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام پيرامون آيه شريفه: .. فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌[3] پرسش كردم. حضرت فرمود: مقصود فتنه در دين اوست يا زخمى كه خدا در برابر آن پاداشى بدو ندهد.

حديث در اختلاف شيعيان با يك ديگر

[282] عبد الاعلى مى‌گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: شيعيان شما با هم در مى‌ستيزند و يك ديگر را خوش نمى‌دارند، خوب است- قربانت گردم- به وضع ايشان نظرى بيفكنيد. حضرت فرمود: من مى‌خواهم نامه‌اى براى آنها بنويسم كه حتى دو نفر از

[1]« آيا مى‌بينى كه اگر ما آنها را كامروا گردانيمشان ساليانى سپس بيايدشان آنچه وعده داده مى‌شدند، بى‌نيازشان نكند آنچه به آن كامروا بودند»( سوره شعراء/ آيه 205 تا 207).

[2]« همانا ما آن را فرمود آورديم در شب قدر و نمى‌دانى كه شب قدر چيست، شب قدر از هزار ماه بهتر است»( سوره قدر/ آيه 1 تا 3).

[3]« بايد بترسند كسانى كه خلاف فرمان او كنند از اينكه بديشان بليّه و فتنه‌اى برسد و يا به عذابى دردناك دچار گردند»( سوره نور/ آيه 63).