طرفدار روايتند و تنها شما امرى را ستانده‌ايد كه ريشه‌دار است، پس بر شما باد پاكدامنى و سخت كوشى. بر سر جنازه‌ها حاضر شويد و به ديدار بيماران رويد و با جماعت خود براى نماز در مساجد حاضر گرديد. آيا يكى از شما شرم ندارد كه همسايه‌اش حق او را بشناسد و او حق همسايه‌اش را نشناسد.

[122] مالك جهنى مى‌گويد: امام صادق عليه السّلام به من فرمود: اى مالك! آيا خشنود نيستيد كه نماز بپا مى‌داريد و زكات مى‌دهيد و خويشتن‌دار هستيد و به بهشت مى‌رويد.

اى مالك! همانا اين مردم كسانى نيستند كه در دنيا از يك امام پيروى كنند مگر آنكه روز رستخيز بيايد و آنان را لعنت كند و ايشان هم آن را لعنت كنند جز شما و كسانى كه وضعى چونان شما دارند. اى مالك! بخدا سوگند مرده شما در اين امر چونان شهيدى است كه در راه خدا شمشير زده است.

حديث در منزلت على عليه السّلام و پيروان او

[123] بشير كناسى مى‌گويد: از امام جعفر صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود: شما پيوستيد و مردم گسستند، و شما دوست داشتيد و مردم كينه‌توزى كردند، و شما شناختيد و مردم ناديده گرفتند و آن درست است، همانا خداوند پيش از آنكه محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را پيامبر خود گيرد بنده خود گرفت، و على عليه السّلام بنده‌اى بود خيرخواه در راه خداوند عزّ و جلّ و خدا هم خيرخواه او بود، او خداوند عزّ و جل را دوست داشت و خدا هم او را دوست داشت. همانا حق ما در كتاب خدا آشكار است: برگزيده اموال از آن ماست چنان كه انفال از ماست، و ما قومى هستيم كه خداوند عزّ و جلّ فرمانبرى از ما را واجب كرده است، و شما از امامى پيروى مى‌كنيد كه مردم به نشناختن آن معذور نيستند. پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرموده است:

هر كه بميرد بدون آنكه امامى داشته باشد مرده است چونان كسى كه در دوران جاهليت مرده است. بر شما باد فرمانبرى كه به تحقيق شما ياران على عليه السّلام را ديده‌ايد، و سپس فرمود: همانا پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در آن بيمارى كه رحلت كرد فرمود: دوست مرا بخوانيد. آن دو همسر نزد دو پدر خود فرستادند، و چون آمدند روى از هر دو برگردانيد، و سپس فرمود: