در فرار از وبا

[85] حلبى مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام پيرامون وبايى پرسش كردم كه در برزنى از شهر مصر پديد آمده بود و شخصى به برزن ديگرى انتقال مى‌يابد يا از مصر به سرزمين ديگرى مى‌رود. امام عليه السّلام فرمود: اشكالى ندارد، پيامبر هنگامى آن را ممنوع داشت كه اين بيمارى در ميان مرزداران دشمن بود كه ميانشان و با افتاده بود و همه از وبا مى‌گريختند. پس پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: گريزنده از آن همچون گريزنده از جنگ است تا مبادا مراكزشان از نيرو تهى گردد.

سه چيز كه همه انسانها بدان مبتلايند

[86] امام صادق عليه السّلام فرمود: سه چيز است كه نه پيامبر و نه شخص كمتر از او از آن رهايى نيابند: انديشيدن با پريشان فكرى پيرامون آفرينش و فال بد زدن و حسادت مگر آنكه مؤمن حسادتش را به كار نزند.

حديث در درمان تب‌

[87] على بن ابو حمزه به نقل از امام كاظم عليه السّلام مى‌گويد كه آن حضرت به من فرمود:

هفت ماه است كه تب مى‌كنم و پسرم هم دوازده ماه تب كرد و اين تب بر ما فزونى مى‌گيرد، و احساس مى‌كنم كه اين تب در همه پيكرم نيست و گاهى در بالاى تن احساس مى‌شود و در پائين خير، و گاهى در پائين احساس مى‌شود و بالاخير. عرض كردم: قربانت گردم اگر اجازه دهى برايت حديثى را باز گويم كه ابو بصير از جدّت نقل كرده است؟

حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم هر گاه تب مى‌كرد از آب سرد يارى مى‌جست و ايشان در اين هنگام دو جامه داشت: جامه‌اى در آب سرد و جامه‌اى بر تن كه جاى آن دو را عوض مى‌كرد و سپس چنان ندا مى‌داد كه بر در خانه نيز صداى او شنيده مى‌شد: اى فاطمه دختر محمّد! حضرت كاظم عليه السّلام فرمود: راست گفتى. عرض كردم: قربانت گردم آيا براى تب خود