خدمتكاران خود مى‌گويد: اين پرتو درخشان چيست؟ شايد خداوند جبّار به من نگاهى انداخته است، و خدمتكارانش مى‌گويند: خداوند جلّ جلاله قدّوس است قدّوس، اين پرتو درخشان يكى از حوريان جفت توست كه هنوز به ملاقات او نرفته‌اى و از ميان خيمه خويش به شوق ملاقات تو سركشيده و شيفته ديدار توست و چون ديد تو بر تخت خود تكيه زده‌اى لبخندى زد، و اين روشنى و پرتوى كه تو را فرا گرفت از سفيدى دندانهاى پاكيزه و لطيف اوست.

پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مى‌فرمايد: ولىّ خدا مى‌گويد: به او اجازه دهيد تا نزد من بيايد، پس هزار غلام و هزار كنيز بر هم پيشى مى‌گيرند تا به آن حوريه اين مژده را برسانند و او از خيمه خود فرود مى‌آيد در حالى كه هفتاد پيراهن بافته از طلا و نقره و شرابه‌هاى درّ و ياقوت و زبرجد بر تن كرده است كه با مشك و عنبر رنگ‌هاى گوناگونى پذيرفته است، و مغز ساق پايش از آن سوى هفتاد پيراهن هويداست، و هفتاد ذراع قامت دارد، و ميانه دو شانه‌اش ده ذراع است، و هر گاه به نزديك ولىّ خدا آيد خدمتكاران با سينى‌هاى طلا و نقره كه پر از درّ و ياقوت و زبرجد است به پيشواز او مى‌روند و آنها را بر سر او مى‌ريزند و سپس مؤمن او را در آغوش مى‌كشد حوريه هم مؤمن را در آغوش مى‌كشد و نه مؤمن خسته شود و نه حوريه.

راوى مى‌گويد: امام باقر عليه السّلام سپس فرمود: بهشت‌هايى كه در قرآن آمده چنين است:

1- بهشت عدن 2- بهشت فردوس 3- بهشت نعيم 4- بهشت جنّة المأوى.

امام باقر عليه السّلام در ادامه فرمود: براى خداوند عزّ و جلّ بهشت‌هايى است در درون اين بهشت‌ها، و همانا هر مؤمن تا جايى كه دوست داشته باشد و بخواهد بهشت دارد، و در آنها هر طور خواهد از نعمت برخوردار گردد و خوش گذراند، و هر گاه مؤمن در بهشت اشتهايى يابد دعوتش همين است كه بگويد:

سبحانك اللّهمّ‌

، و به محض اينكه اين سخن را ادا كند خدمتكاران بشتابند، و بدون آنكه از آنها بخواهد يا دستورى بديشان دهد برايش‌