حديث در شتاب جوانان به كار خير

[66] اسماعيل بن عبد الخالق مى‌گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام به ابو جعفر احول فرمود:

تو به بصره رفتى؟ عرض كرد: آرى. امام عليه السّلام فرمود: شتاب مردم را در پذيرش شيعه چگونه يافتى؟ او در پاسخ عرض كرد: بخدا سوگند آنها اندكند و اگر چه كوشش هم مى‌كنند ولى كوشش آنها هم ناچيز است. حضرت عليه السّلام فرمود: به جوانان روى آوريد كه آنها به هر كار خيرى شتابان‌ترند. امام عليه السّلام فرمود: مردم بصره پيرامون اين آيه: قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌[1] چه مى‌گويند؟ گفت: قربانت گردم آنها مى‌گويند: ايشان نزديكان پيامبر خدا هستند. امام عليه السّلام فرمود: دروغ مى‌گويند اين آيه مخصوصا در باره ما اهل بيت، على، فاطمه، حسن و حسين كه اصحاب كسا هستند نازل شده است.

حديث مردم شام‌

[67] محمّد بن عطيّه مى‌گويد: مردى از دانشمندان شام نزد امام باقر عليه السّلام آمد و عرض كرد: يا ابا جعفر! پيش تو آمده‌ام تا از مسأله‌اى پرسش كنم كه ناتوانم كسى را بيابم كه بتواند آن را روشن كند و در باره آن از سه قشر مردم پرسش كرده‌ام و هر قشرى از آنها سخنى گفته مخالف با سخن قشر ديگر. امام باقر عليه السّلام به او فرمود: پرسشت چيست؟

عرض كرد: سؤال من پيرامون نخستين چيزى است كه خدا در ميان خلقش آفريده است، زيرا برخى در پاسخ گفته‌اند: قدر است و برخى گفته‌اند: قلم و برخى گفته‌اند: روح. امام باقر عليه السّلام فرمود: درست نگفته‌اند و من به آگاهى تو مى‌رسانم كه خداوند تبارك و تعالى بود و چيزى جز او نبود، عزيز بود، و كسى پيش از عزّت او نبود، و اين است مفهوم اين‌

[1]« بگو: به ازاى آن‌[ رسالت‌] پاداشى از شما خواستار نيستم، مگر دوستى در باره خويشاوندان»( سوره شورى/ آيه 23).