است فرمان مى‌دهد تا بر بيت الحرام فرود آيد و بر ركن شامى بايستد و پر زند و باد جنوب در دشت و دريا پراكنده گردد تا آنجا كه خدا خواهد، و هر گاه خدا خواهد باد صبا را برانگيزد به فرشته‌اى كه نامش صباست فرمان دهد تا بر بيت الحرام فرود آيد و بر ركن شامى بايستد و پر زند و باد صبا تا آنجا كه خداوند عزّ و جلّ خواهد از دشت و دريا پراكنده گردد، و هر گاه خدا خواهد باد دبور را برانگيزد به فرشته‌اى كه نامش دبور است فرمان مى‌دهد تا بر بيت الحرام فرود آيد و بر ركن شامى بايستد و پر زند تا باد دبور تا آنجا كه خدا خواهد از دشت و دريا پراكنده شود. سپس امام باقر عليه السّلام فرمود: آيا نشنيده‌اى گفتار او را: باد شمال، باد جنوب، باد دبور و باد صبا و اينكه اينها همه به فرشتگانى نسبت داده شده‌اند كه موكّل بر آن هستند.

حديث بادهاى رحمت و عذاب‌

[64] معروف بن خربوذ از امام باقر عليه السّلام نقل مى‌كند كه فرمود: همانا خداوند عزّ و جلّ بادهايى دارد براى رحمت و بادهايى براى عذاب، و اگر آهنگ آن كند كه عذاب بادها را به رحمت بدل گرداند مى‌تواند. امام عليه السّلام فرمود: ولى هرگز بادهاى رحمت را به عذاب بدل نكند. امام عليه السّلام فرمود: اين از آن روست كه خداوند هرگز مردم مطيع خويش را، مورد مهر قرار نداده و در پى آن طاعت آنان، وبال بدبختى آنها نشده جز آنكه، از راه فرمانبرى حضرتش كناره گرفتند. حضرت عليه السّلام مى‌فرمايد: خداوند با قوم يونس هنگامى كه ايمان آوردند چنين كرد و بديشان رحم آورد و رحمت عطا كرد از همان باد عذابى كه براى ايشان مقدّر فرموده بود، و وضع بد آنها را به رحمت خويش جبران كرد و عذاب مقرّر را، بر ايشان رحمت نمود و آن عذاب را از آنها برداشت، پس از اينكه بر سر آنها فرستاده بود و آنها را فرا گرفته بود، و اين براى آن بود كه بدو ايمان آوردند و به آستانش راه تضرّع در پيش گرفتند.

امام مى‌فرمايد: امّا باد سترون همان باد عذابى است كه نه رحمى از آن بچه در خود گيرد و نه گياهى از آن بارور گردد و آن بادى است كه از زير هفت طبقه زمين برآيد و از