تفسير آيه 213 سوره بقره (در بيان امام صادق عليه السّلام)

[40] يعقوب بن شعيب از امام صادق عليه السّلام در باره آيه: كانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً[1] پرسش كرد، و حضرت عليه السّلام فرمود: مردم پيش از نوح، امّتى بودند گمراه، و خدا آغاز بعثت رسولان نمود و چنين نيست كه مى‌گويند: هميشه بوده است، دروغ گفته‌اند. خداوند در شب قدر جدا مى‌كند و مقرّر مى‌سازد هر آنچه از سختى و خوشى و باران است به اندازه‌اى كه خود خواهد، و آن را مقدّر مى‌سازد تا سال آينده.

حديث كسوف و خسوف خورشيد و ماه‌

[41] حكم بن مستورد از على بن الحسين عليه السّلام نقل مى‌كند كه فرمود: از منابع غذايى كه خدا آن را براى مردم مقدّر داشته از آنچه بدان نياز دارند، دريايى است كه خداوند آن را ميان آسمان و زمين آفريده است. و نيز فرمود: همانا خداوند مجارى خورشيد و ماه و اختران و ستارگان را در آن اندازه كرده و همه آن را بر فلك مقدّر و مقرّر كرده است، و در پى آن به فلك فرشته‌اى گماشته كه هفتاد هزار فرشته همراه او هستند و آنها فلك را مى‌چرخانند، و چون آن را بچرخانند، خورشيد و ماه و اختران و ستاره‌ها هم با آن مى‌چرخند و در شبانه روز به منزلگاه‌هاى خود، كه خداوند عزّ و جلّ براى آنها مقرر ساخته وارد مى‌شوند، و هر گاه گناه بندگان بسيار شد و خداوند سبحان، آهنگ آن كرد كه از آنها به عنوان يكى از نشانه‌هاى خود يارى جويد، به فرشته موكّل به فلك فرمان مى‌دهد آن فلكى را كه مجارى خورشيد و ماه و اختران و ستارگان بر آن است از جاى خود به در برد و آن فرشته هم به هفتاد هزار فرشته فرمان مى‌دهد كه آن را از مجارى خود به در برد.

امام عليه السّلام مى‌فرمايد: آن را به در برند و خورشيد در آن دريا افتد كه فلك در آن روان‌

[1]« مردم، امّتى يگانه بودند»( سوره بقره/ آيه 213).