دوستى پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و خاندان او

[35] بريد بن معاويه مى‌گويد: در خدمت امام باقر عليه السّلام بودم و آن حضرت عليه السّلام در چادرش تشريف داشتند كه در منى برپا بود. امام عليه السّلام نگاهى به زياد اسود كرد كه پاهايش از بن بريده شده بود و حضرت عليه السّلام براى او محزون شد و فرمود: چرا پاهايت چنينند؟ او عرض كرد: من با شتر جوان و لاغرى كه داشتم به مكّه آمدم و بيشتر راه را براى رعايت حال آن، پياده پيمودم. امام عليه السّلام براى او غمگين شد و در اين هنگام زياد گفت: من غرق گناهم تا جايى كه مى‌پندارم هلاك شده‌ام، به ياد دوستى شما افتادم و اميد نجات يافتم و گره دلم گشوده گشت. امام باقر عليه السّلام در پاسخ فرمود: مگر دين جز دوستى است خداوند سبحان مى‌فرمايد: حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ‌[1]، قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ‌[2]، مردى نزد پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آمد و عرض كرد: يا رسول اللَّه! نمازگزاران را دوست دارم ولى خود نماز نمى‌خوانم و روزه گيران را دوست دارم ولى خود روزه نمى‌گيرم. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: تو با همان كسانى هستى كه دوستشان دارى و از آن توست هر چه به دست آورى سپس امام عليه السّلام ادامه داد: چه مى‌جوييد و چه مى‌خواهيد؟ همانا كه اگر يك هراس آسمانى در رسد هر گروهى به پناهگاه خود روى آورند و ما به پناهگاه پيامبر مى‌گراييم و شما به پناهگاه ما.

فضيلت شيعه على عليه السّلام‌

[36] سعيد بن يسار مى‌گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود: سپاس خداى را سزد كه يك دسته مرجئه شدند و گروهى حروريه و خوارج و يك دسته هم قدريه و شما را

[1]« خدا ايمان را براى شما دوست داشتنى گردانيد و آن را در دلهاى شما بيار است»( سوره حجرات/ آيه 7).

[2]« بگو: اگر خدا را دوست داريد، از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد.»( سوره آل عمران/ آيه 31).