حديث ابو بصير با آن زن‌

71- ابو بصير گويد: در محضر امام صادق عليه السّلام نشسته بودم كه ام خالد همان زنى كه يوسف بن عمر از او بريده بود (و ميان آنها از نظر زناشوئى جدائى افتاده بود) اجازه ورود خواست، امام صادق عليه السّلام بمن فرمود: خوشت مى‌آيد كه سخن اين زن را بشنوى؟ عرضكردم: آرى حضرت اجازه‌اش داد و وارد شد امام صادق عليه السّلام مرا در كنار خود روى توشك نشانيد، زن مزبور از در وارد شد و شروع بسخن كرد، ديدم زن سخنورى است پس از امام در باره آن دو (يعنى ابو بكر و عمر) پرسيد؟ حضرت بآن زن فرمود:

دوستشان بدار، ام خالد گفت: هر گاه من پروردگارم را ديدار كردم بگويم: كه تو بمن دستور دادى دوستشان بدارم؟ فرمود: آرى، گفت: پس اين شخص كه روى توشك در كنار تو نشسته (يعنى ابو بصير) بمن دستور ميدهد كه از آنان بيزارى جويم، و كثير النوا (كه يكى از ملّاهاى عامه آن زمان بوده) بمن دستور ميدهد آن دو را دوست بدارم، پس كداميك از اين دو نفر بهترند و تو بيشتر آنها را دوست دارى؟ حضرت فرمود: بخدا سوگند اين مرد در پيش من محبوبتر از كثير النوا و ياران او است، اين مرد كسى است كه احتجاج و مبارزه ميكند و ميگويد: «و هر كس بر طبق آنچه خدا نازل كرده حكم نكند پس آنانند ايشان كافران» «و هر كه بر طبق آنچه خدا نازل فرموده حكم نكند پس ايشانند ستمكاران» «و هر كه بر طبق آنچه خدا نازل فرموده حكم نكند پس آنانند عصيان پيشه‌گان» (سوره مائده آيه‌هاى 44 و 45 و 47).

توضيح- مجلسى (ره) گويد: حضرت خواست با ذكر اين آيات كفر و ظلم و فسق كثير النوا را ثابت كند و در ضمن كفر آن دو و دستور به بيزارى جستن از آن دو را نيز بطور اشاره بيان فرموده باشد بدو وجه «اول» باينكه محبوبيت ابى بصير مستلزم آن است كه در دستورش در مورد بيزارى جستن از آن دو