نكرده و مقتضيات و موانع آن را بخوبى درك ننموده است، نميتواند آن را انكار كند، زيرا هر تصديقى فرع بر تصوّر و اثبات و نفى هر چيزى پس از ثبوت و حضور آن چيز در ذهنست و بلكه موضوع نفى و انكار بسى مشكل‌تر از اثبات و پذيرفتن است.

در مثال محسوس اگر سوزنى در خانه گم شود بمحض اينكه آن را در گوشه‌اى ببينيم ميتوانيم بگوئيم: «سوزن در خانه هست» ولى اگر بخواهيم وجود سوزن را در خانه نفى كنيم و بگوئيم: «سوزن در خانه نيست» وقتى ميتوانيم كه تمام اشياء و لوازم خانه و همه نقاط بالا و پائين آن را بدقت بررسى كرده باشيم. بسى واضح و روشن است كه اثبات و نفى مطالب عقلى و مباحث علمى بسيار دقيقتر و باريك‌تر از اين مثالست.

در حديث 211 همين كتاب ميخوانيد كه امام صادق عليه السّلام بزنديقى كه خدا را انكار ميكرد، فرمود: «تو كه بآسمان بالا نرفته و فضاى لا يتناهى را بررسى نكرده‌اى و بزمين هم فرو نرفته و طبقات مختلف و متعدد آن را كنجكاوى ننموده‌ئى، چگونه خدا را انكار ميكنى؟» يعنى اگر خدا- العياذ باللَّه- جسم ميبود، و مانند سلطانى مقتدر بر اريكه عرش خود تكيه ميداشت تو حقّ نداشتى او را انكار كنى تا چه رسد باينكه او جسم نيست و بچشم ديده نمى‌شود و در مغز كوچك تو نميگنجد.

آن مرد عاقل و فهميده بود. استدلال روشن امامرا درك كرد و در همان محضر بخداى يگانه اقرار كرد سپس مسلمانى با ايمان و پسنديده و از اصحاب امام صادق عليه السّلام گشت.

اى برادرى كه خداى تعالى چشم بينا و قلب دانا و عقل سالمت عنايت فرموده است، بدان كه اخبار و احاديث كتاب كافى چنانچه از مقدمه مؤلفش پيداست براى روشن ساختن جاهلان و تنبّه بى‌روشان مقلّد برگزيده و تأليف گشته و همگى بر اساس عقل و فطرت سالم پايه‌گذارى شده است، فقط ممكن است گاهى خواننده محترم با