و قصد دشمنش را نمود برگردد يا منصرف شود تا آنكه كشته شود يا خدا برايش فتح كند.

اى پسر قيس، هيچ در باره من فرار يا عقب‌نشينى شنيده‌اى؟

اى پسر قيس، قسم به آنكه دانه را شكافت و مردم را آفريد، اگر روزى كه با ابو بكر بيعت شد- كه مرا به داخل شدن در بيعت او ملامت كردى- چهل نفر مى‌يافتم كه بصيرتشان مثل آن چهار نفر كه يافتم بود، خوددارى نمى‌كردم و با آنان مى‌جنگيدم، ولى نفر پنجمى نيافتم و دست نگه داشتم.

اشعث پرسيد: يا امير المؤمنين، آن چهار نفر كيانند؟ فرمود: سلمان و ابو ذر و مقداد و زبير بن صفيّه قبل از آنكه بيعت مرا بشكند! چرا كه او دو بار با من بيعت كرد: بيعت اوّل او كه بدان وفا كرد زمانى بود كه با ابو بكر[1] بيعت شد و چهل نفر از مهاجرين و انصار نزد من آمدند و با من بيعت كردند كه زبير هم در ميان آنان بود. من به آنها دستور دادم كه صبح در حالى كه سرها را تراشيده‌اند و اسلحه همراه دارند بر در خانه من حاضر باشند.

ولى كسى جز چهار نفر به گفته خود وفا نكرد و به من راست نگفت: سلمان و ابو ذر و مقداد و زبير.

بيعت ديگر زبير با من هنگامى بود كه او و رفيقش طلحه بعد از قتل عثمان نزد من آمدند و با اختيار خود و بدون اجبار با من بيعت كردند. سپس از دين خود برگشتند در حالى كه مرتد و بيعت شكن و زورگو و معاند و زيانكار[2] بودند. خداوند هم آنان را كشته به آتش فرستاد.

و امّا آن سه نفر: سلمان و ابو ذر و مقداد، بر دين محمد صلى اللَّه عليه و آله و بر دين ابراهيم ثابت ماندند تا به محضر خداوند ملحق شدند. خدا آنان را رحمت كند.

اى پسر قيس، قسم به آنكه دانه را شكافت و مردم را آفريد[3]، اگر آن چهل نفرى‌

[1]« ج»: عتيق. و« عتيق» لقب ابو بكر است.

[2]« الف» و« ب»: حسود.

[3]« الف» و« ب»: بخدا قسم.