طلحه گفت: آرى، در اين موضوع حاضر بودم.

فرمود: وقتى شما از حضور پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بيرون رفتيد، حضرتش به من خبر داد كه مى‌خواست در كتف چه بنويسد و عموم مردم را بر آن شاهد بگيرد، و جبرئيل به او خبر داد كه خداوند عز و جل اختلاف و تفرقه اين امت را مى‌داند. سپس ورقه‌اى خواست و آنچه مى‌خواست در كتف بنويسد بر من املا نمود و سه نفر را بر آن شاهد گرفت: سلمان و ابو ذر و مقداد، و در آن ورقه امامان هدايت را كه خداوند امر به اطاعت آنان تا روز قيامت نموده نام برد. اوّل آنها مرا نام برد و سپس اين پسرم- و حضرت دست خود را به امام حسن عليه السّلام نزديك كرد- سپس حسين و سپس نه نفر از فرزندان اين پسرم- يعنى امام حسين عليه السّلام- اى ابو ذر و اى مقداد[1]، آيا چنين نبود؟

ابو ذر و مقداد برخاستند و گفتند: ما بر اين مطلب نسبت به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شهادت مى‌دهيم.

طلحه گفت: بخدا قسم از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيدم كه در باره ابو ذر مى‌فرمود: «آسمان سايه نيفكنده و زمين حمل نكرده صاحب زبانى راستگوتر از ابو ذر و نيكوكارتر نزد خداوند»، و من شهادت مى‌دهم كه اين دو جز به حق شهادت ندادند، و تو (اى على) نزد من از اين دو راستگوتر و مقدّم‌تر هستى.

سپس حضرت رو به طلحه كرد و فرمود: اى طلحه و تو اى زبير، تو اى سعد و تو اى پسر عوف، از خدا بترسيد و رضايت او را مقدّم داريد و آنچه نزد اوست اختيار كنيد و در راه خدا از ملامت سرزنش‌كننده‌اى نترسيد.

سندى محكم براى قرآن موجود

طلحه گفت: يا ابا الحسن، مى‌بينم سؤال مرا در باره قرآن جواب ندادى، آيا قرآن خود را براى مردم ظاهر نمى‌كنى؟ حضرت فرمود: اى طلحه، عمدا از جواب تو خوددارى كردم.

[1] اين سؤال امير المؤمنين عليه السّلام در مجلس زمان عثمان از اين دو نفر است و سلمان را نام نبرده چون او در آن ايام از دنيا رفته بود.