كعب و ابن مسعود را پاره كرد و به آتش سوزانيد[1]. اين ديگر چه كارى است؟!

قرآن به املاء پيامبر صلى اللَّه عليه و آله‌

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: اى طلحه، هر آيه‌اى كه خداوند در كتابش بر محمد صلى اللَّه عليه و آله نازل كرده، به املاى آن حضرت و خطّ خودم نزد من موجود است. و نيز تأويل هر آيه‌اى كه بر محمد صلى اللَّه عليه و آله نازل شده و هر حلال و حرام و هر حدّ و حكم و هر چيزى كه امت تا روز قيامت بدان احتياج دارند حتى ديه خراش بر بدن، به املاى پيامبر و خط خودم نزد من نوشته شده و موجود است.

طلحه پرسيد: آيا هر چيزى از كوچك و بزرگ و خاصّ و عامّ، آنچه بوده يا تا روز قيامت خواهد شد نوشته شده و نزد تو است؟

فرمود: بلى، و غير از آن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در بيماريش كليد هزار باب از علم را پنهانى به من آموخت كه از هر بابى هزار باب باز مى‌شود. اگر اين امّت از زمانى كه خداوند پيامبرش را قبض روح كرده تابع من مى‌شدند و مرا اطاعت مى‌كردند از بالاى سرشان و از زير پايشان تا روز قيامت با خوشى و وسعت نعمتهاى الهى را مى‌خوردند[2].

در كتف چه نوشته شد؟

اى طلحه، آيا حاضر نبودى نزد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هنگامى كه كتف‌[3] خواست تا در آن چيزى بنويسد كه امت گمراه نشوند و اختلاف نكنند. در آنجا رفيق تو (عمر) آن سخنش را گفت كه: «پيامبر خدا هذيان مى‌گويد»! حضرت هم غضب كرد و نوشتن آن را رها كرد؟

[1] در بحار: ج 8 قديم ص 308 روايت كرده كه: عثمان همه مردم را فقط بر قرائت زيد بن ثابت وادار كرد و ساير قرآنها را سوزانيد و هفت قرآن را طبق آنچه بين قرّاء مشهور بود نوشت، يكى را به كوفه و يكى را به بصره و نيز به هر يك از شام و مكه و يمن و بحرين يكى فرستاد و يكى را در مدينه نگه داشت كه به آن قرآن« امام» مى‌گفتند.

[2] يعنى زندگى خوش از هر جهت برايشان آماده مى‌شد. و منظور از بالاى سر و زير پا نعمتهاى آسمانى و زمينى است.

[3]« ج»: ورقه‌اى خواست.