كرده بود حكم مى‌كردند بايد حكم مى‌كردند كه على عليه السّلام در كتاب خدا و بر لسان پيامبرش و در سنّت او «امير المؤمنين» است. ولى اهل نهروان با او مخالفت كردند و جنگيدند.

بيعت‌شكنى با امام حسن و امام حسين عليهما السّلام‌

سپس با حضرت حسن بن على عليه السّلام- بعد از پدرش- بيعت كردند و با او پيمان بستند.

ولى با او عهدشكنى كردند و او را تنها گذاشتند و بر ضد او شورش نمودند تا آنجا كه با خنجرى بر ران‌[1] حضرت ضربت زدند و خيمه‌گاه او در لشكر را به غارت بردند و به خلخالهاى همسران حضرت دستبرد زدند.

آن حضرت هم چون يارانى نيافت با معاويه صلح كرد و خون خود و اهل بيت و شيعيانش را حفظ نمود، كه آنان واقعا كم بودند[2].

سپس هيجده هزار نفر[3] از اهل كوفه با امام حسين عليه السّلام بيعت كردند، ولى عهد خود را شكستند. سپس روى در روى او آمدند و با او جنگيدند تا آن حضرت به شهادت رسيد.

مظلوميت شيعيان در زمان زياد و ابن زياد و حجاج‌

ما اهل بيت از زمانى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از دنيا رفته همچنان ذليل و تبعيد و محروم مى‌شويم و كشته و طرد مى‌گرديم، و بر خون خود و همه آنان كه ما را دوست دارند ترس داريم.

در مقابل، دروغگويان براى دروغ خود زمينه‌اى يافته‌اند كه بوسيله آنها نزد رؤساء و قاضيان و كارگزارانشان در هر شهرى تقرب مى‌جويند. براى دشمنان ما در باره واليان گذشته خود احاديث دروغين و باطل نقل مى‌كنند. و از ما سخنانى را كه نگفته‌ايم روايت‌

[1]« ب»: بر شكم حضرت.« د»: بر پهلوى حضرت.

[2] يعنى شيعيان واقعى تعدادشان كم بود كه حضرت خون آنان را حفظ نمود.

[3]« ب» و« د»: بيست هزار نفر.