ملائكه و مؤمنين آنها را شفاعت مى‌كنند. اينان از آتش بيرون آورده مى‌شوند و «جهنّميّون»[1] ناميده مى‌شوند.

امّا مؤمنين، اينان نجات مى‌يابند و بدون حساب وارد بهشت مى‌شوند. امّا مشركين، اينان بدون حساب وارد آتش مى‌شوند. حساب براى اهل اين صفات است كه بين مؤمنين و مشركين هستند، و براى آنان كه قلبشان با اسلام انس داده شده‌[2] و گناهكارند[3]، و براى آنان كه اعمال نيكى را با اعمال بدى مخلوط كرده‌اند، و

[1] در باره« جهنّميّون» يعنى« جهنّمى‌ها» دو حديث از بحار الانوار نقل مى‌شود. در ج 8 ص 355 ح 8 از امام صادق عليه السّلام چنين روايت كرده است: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: ... آنگاه كه وارد بهشت شديد و با همسرانتان مستقرّ شديد و در منازلتان جاى گرفتيد خداوند به مالك( خزانه دار جهنّم) امر مى‌كند كه:

« درهاى جهنم را باز كن تا اولياء من بنگرند به فضيلتى كه ايشان را بر دشمنانشان داده‌ام». درهاى جهنم باز مى‌شود، و شما بر آنها مشرف مى‌شويد.

وقتى اهل جهنم بوى عطر بهشت را مى‌شنوند مى‌گويند: اى مالك، آيا در تخفيف عذاب از ما طمع كرده‌اى؟ ما نسيمى احساس مى‌كنيم! مالك مى‌گويد: خداوند به من وحى فرموده كه درهاى جهنّم را باز كنم تا اهل بهشت به شما نگاه كنند.

اهل جهنم سرهايشان را بلند مى‌كنند. يكى مى‌گويد: اى فلانى، آيا تو گرسنه نبودى و من ترا سير نمودم؟ ديگرى مى‌گويد: آيا تو عريان نبودى و من تو را پوشاندم؟ ديگرى مى‌گويد: اى فلانى، آيا ترسان نبودى و من ترا پناه دادم؟ آن ديگر مى‌گويد: اى فلانى، آيا تو براى من سخن نمى‌گفتى و من آن را پنهان مى‌كردم( يعنى سرّ تو را فاش نمى‌كردم)؟ اهل بهشت مى‌گويند: آرى. اهل جهنم مى‌گويند: پس از خدا بخواهيد تا ما را ببخشد.

اهل بهشت برايشان دعا مى‌كنند، و آنان را از جهنّم خارج كرده به بهشت مى‌آورند. آنان در بهشت حالت ملامت شده پيدا مى‌كنند و« جهنّميّون» ناميده مى‌شوند. لذا به اهل بهشت مى‌گويند: از پروردگارتان درخواست كرديد و ما را از عذابش نجات داد. حال درخواست كنيد تا اين نام را از ما بردارد و در بهشت به ما جايى دهد. آنان دعا مى‌كنند، و خداوند به بادى امر مى‌كند و بر دهان اهل بهشت مى‌وزد و آن نام را فراموششان مى‌كند و در بهشت برايشان جايى قرار مى‌دهد.

همچنين در بحار: ج 8 ص 360 ح 29 از محمد بن مسلم روايت كرده است كه از امام صادق عليه السّلام در باره« جهنّميّون» پرسيدم. فرمود: امام باقر عليه السّلام مى‌فرمود: آنان از جهنم بيرون آورده مى‌شوند و ايشان را كنار چشمه‌اى نزديك در بهشت مى‌رسانند كه« عين الحيوان» ناميده مى‌شود. از آب آن بر آنها مى‌پاشند و مانند زراعت رشد مى‌كنند، و گوشت و پوست و موى ايشان مى‌رويد.

[2] كلمه« المؤلّفة قلوبهم» يعنى كسانى كه به طرق مختلف به سوى اسلام جذب مى‌شوند.

[3]« ب»: اعتراف دارند.